جزيه از آنان پذيرفته نمى‌شود.[1]

دو. آيه 180 از سوره بقره‌

115. تفسير العيّاشى‌- به نقل از ابو بصير، از امام باقر يا امام صادق عليهما السلام در باره اين سخن خداوند متعال: «كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ؛ بر شما مقرّر شده است كه چون يكى از شما مرگش فرا رسيد، هرگاه ثروتى بر جاى گذارد، براى پدر و مادر و خويشاوندان خود، به‌طور پسنديده و منصفانه وصيّت كند»-: اين آيه با آيه فرائض- كه ارث‌ها در آن مشخّص شده‌اند- نسخ گرديده است: «هر كس وصيّت را پس از آن كه آن را شنيد، تغيير دهد، گناهش بر عهده كسانى است كه آن را تغيير مى‌دهند»[2] كه منظورش، وصى است.[3]

116. سنن الدارمى‌- به نقل از ابن عبّاس-: مال براى فرزند بود و وصيّت براى كمك به پدر و مادر و خويشاوندان انجام مى‌شد. خداوند، هر چه از اين را دوست داشت، نسخ كرد و براى مرد، دو برابر زن سهم قرار داد، و براى پدر و مادر، هر يك، يك ششم و يك سوم، و براى زن، يك هشتم و يك چهارم و براى مرد، نصف و يك چهارم، سهم تعيين نمود.[4]

سه. آيه 240 از سوره بقره‌

117. تفسير العيّاشى‌- به نقل از معاويه [بن بريد]-: از ايشان (امام صادق عليه السلام) در باره اين آيه:

[1].

[2]. بقره: آيه 181.

[3].

[4].