تا سخن بگويد.[1]

1/ 2- 9 هُدى‌ (ره‌نمون)

قرآن‌

«اين است كتابى كه در [حقّانيت‌] آن، هيچ ترديدى نيست، و براى پرهيزگاران، راه‌نماست».[2]

حديث‌

17. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: قرآن، در گم‌راهى‌ها، راه‌نماست و دل‌هاى كور را بينا مى‌سازد و از لغزش‌ها جلوگيرى مى‌كند و روشنايى‌بخش تاريكى‌هاست و در پيشامدها، پرتوافشانى مى‌كند و از نابودى، نگه مى‌دارد و از كج‌روى، به راه مى‌آورد و در فتنه‌ها، راه‌گشاست و از دنيا به [سعادت‌] آخرت مى‌رساند.[3]

1/ 2- 10 بُشرى‌ (مژدگانى)[4]

«و اين [قرآن‌]، كتابى است به زبان عربى كه تصديق كننده [ى كتاب‌هاى آسمانى پيشين‌]

[1].

[2]. بقره: آيه 2:« ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ».

[3].

[4].« بشرى»: مژدگانى؛ اسم است، براى آن چيزى كه بدان بشارت و مژده داده مى‌شود. سرشارى قرآن از علم و حكمت و جمال و ديگر كمالات و گنجينه‌ها و ثروت‌هاى معنوى، به حق، آن را مايه بشارت گردانيده است.