تا جايى كه- به خدا سوگند- از هيچ چيزى كه بندگان به آن نيازمند باشند، فروگذار نكرد.[1]

ر. ك: ص 268 (جامع بودن قرآن/ قرآن بيان‌كننده همه چيز).

1/ 2- 7 بيّنه (دليل روشن)

«تا نگوييد: «اگر كتاب بر ما نازل مى‌شد، قطعاً از آنان، هدايت يافته‌تر بوديم». اينك، دليلى روشن از جانب پروردگارتان براى شما آمد، و ره‌نمود و رحمتى است. پس كيست ستمكارتر از آن كس كه آيات خدا را دروغ بپندارد و از آنها روى بگرداند؟!».[2]

1/ 2- 8 نور

قرآن‌

«قطعاً از جانب خدا براى شما، نورى و كتابى روشنگر آمده است».[3]

حديث‌

16. امام على عليه السلام- در باره بعثت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌-: خداوند، او را در زمانى فرستاد كه مدّت‌ها پيامبرى نيامده بود و مردمان، در خوابى دراز، فرو رفته بودند و رشته تافته و در هم تنيده [ى دين و احكام الهى‌]، از هم گسيخته بود. در چنين هنگامى، كتابى را براى آنان آورد كه آنچه [يعنى تورات و انجيل‌] را كه پيش از او آمده بود، تصديق مى‌كرد و نورى سزاوارِ پيروى بود. آن [كتاب و نور]، قرآن است. پس، از آن بخواهيد

[1].

[2]. انعام: آيه 157:« أَوْ تَقُولُوا لَوْ أَنَّا أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْكِتابُ لَكُنَّا أَهْدى‌ مِنْهُمْ فَقَدْ جاءَكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَّبَ بِآياتِ اللَّهِ وَ صَدَفَ عَنْها».

[3]. مائده: آيه 15:« قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ».