امن و امانت و امان، در اصل مصدر هستند.[1]

امّا در اين‌جا مطلقِ امنيت، موضوع سخن نيست؛ بلكه يكى از مصاديق معناى نخست آن، يعنى امنيت اجتماعى مورد بررسى قرار مى‌گيرد.

امنيت، در قرآن و حديث‌

در قرآن و احاديث اسلامى، كلمه «امن» و مشتقات آن، در معانى مختلفى به كار رفته است؛ مانند: امانت،[2] ايمان،[3] امنيت در برابر خطرهايى كه در جهان پس از مرگ، انسان را تهديد مى‌نمايد[4] و امنيت در مقابل خطرهايى كه آرامش اجتماعى انسان را تهديد مى‌كند.[5] همان طور كه اشاره شد در اين جا تنها متونى ارائه مى‌گردد كه مرتبط با امنيت اجتماعى و ملّى ست. پيش از آن، توجّه خوانندگان گرامى را به چند نكته جلب مى‌كنيم:

1. جايگاهِ ملّى در نظام اسلامى‌

از منظر متون اسلامى، امنيت ملّى، يكى از بزرگ‌ترين و

[1]. مفردات ألفاظ القرآن: ص 90.

[2]. ر. ك: دانش‌نامه ميزان الحكمة: ج 7 ص 321( ريشه‌شناسى امانت).

[3]. ر. ك: ص 57( معناى لغوى ايمان).

[4]. مقصود امنيت از عذاب الهى است كه در آيات و روايات فراوانى به آن اشاره شده‌است.

[5]. ر. ك: ص 41( فصل دوم: مهم‌ترين آسيب‌هاى امنيت).