فصل چهارم: نگاه داشتن قرآن از تحريف‌

قرآن‌

«ما خود قرآن را فرو فرستاديم و ما خود، نگهبان آن هستيم».

«از پيش رو و از پشتِ سرش، باطل به آن وارد نمى‌شود. فرستاده شده از جانب فرزانه‌اى ستودنى است».

حديث‌

238. التوحيد- به نقل از على بن سالم، از پدرش-: از امام صادق عليه السلام پرسيدم و گفتم: اى فرزند پيامبر خدا! نظرت در باره قرآن چيست؟

فرمود: «قرآن، كلام خدا و سخن خدا و كتاب خدا و وحى خدا و فرو فرستاده از جانب اوست. كتاب نيرومندى است كه‌ «از پيشِ رو و از پشتِ سرش، باطل به آن وارد نمى‌شود. فرو فرستاده از جانب فرزانه‌اى ستودنى است»».

239. عيون الأخبار، ابن قتيبه- به نقل از عبد اللَّه بن زهير-: علاء بن حَضرَمى، نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد. ايشان فرمود: «آيا از قرآن، چيزى مى‌خوانى؟». او سوره عبس را خواند و از پيشِ خود به آن چنين افزود: «الَّذى أخرَج من الحُبلى‌، نَسَمةً تَسعى‌، مِن بَين شَراسيفَ و حَشى‌».[1]

[1]. آن كه از شكم آبستن، موجودى را كه مى‌كوشد، از ميان امعا و احشا، بيرون آورد.