مثبت عمده‌اى هستند كه با گذشته، پيوند دارند. در هيجانات مثبت حال، دو طبقه متمايز وجود دارد: لذّت‌هاى آنى و رضامندى‌هاى پايدارتر. لذّت‌ها هم لذّت‌هاى جسمانى و لذّت‌هاى عالى‌تر، همه را شامل مى‌شوند. لذّت‌هاى جسمانى، از طريق حواس حاصل مى‌شوند. احساس‌هايى كه از امور جنسى، عطرهاى خوش و چاشنى‌هاى خوش‌مزه بروز يابند، در اين مقوله قرار مى‌گيرند. بر عكس، لذّت‌هاى عالى‌تر از فعّاليت‌هاى پيچيده‌تر به دست مى‌آيند و احساس‌هايى مانند: ضعف، راحتى، سرخوشى و شادمانى را شامل مى‌شوند.[1]

اگر چه ما عنوان نشاط رابه طور كلّى و در اين قالب خاص در روان‌شناسى مثبت نداريم؛ امّا موضوعات مرتبطى كه روان‌شناسى مثبت با موضوع نشاط دارد، زمينه را براى استفاده از موضوعات روان‌شناسى مثبت، فراهم مى‌آورد. با آن‌كه اين مقوله‌ها هر يك به طور مستقل، همپوشى كاملى با موضوع نشاط ندارند؛ امّا برخى از آنها بسيار به موضوع نشاط نزديك بوده، همپوشى‌هاى نسبى دارند. لذا مؤلّفه‌هاى نشاط را در اين گونه موضوعات روان‌شناسانه، مى‌توان دنبال نمود.

ه. نشاط، از منظر احاديث‌

آموزه‌هاى دين، مطمئن‌ترين مسير براى رسيدن به اطّلاعات صحيح در مورد ماهيت انسان و پيچيدگى‌هاى اوست و منابع روايى، جنبه‌هاى مختلفى از حالات، احساسات و عواطف انسان را مورد بررسى قرار داده‌اند. يكى از اين جنبه‌ها، وجود حالتى همچون نشاط است. نشاط چيست؟ چه عواملى از درون و برون، بر انسان تأثير مى‌گذارند تا شاهد

[1]. روان‌شناسى مثبت، ص 32.