منفى، هر كدام اطّلاعات خاصّى را انتقال مى‌دهند. غمگينى، نشانه فقدان است. ترس، نوعى تهديد است و خشم، خبر از وجود عملكردى مى‌دهد، كه سزاوار سرزنش است.

- هيجانات منفى، به يادگيرى يارى مى‌رسانند.

ما پيوسته موقعيت‌هايى را كه در آن هستيم، ارزيابى مى‌كنيم. نظريه هيجان، بر آن است كه اطّلاعات حاصل از اين قبيل ارزيابى‌ها، پسخوراندى از محيط مربوط و منابع مقابله ما با آن را فراهم كند. احساسات منفى، بيانگر آن است كه ما مشكل داريم. اين هيجانات، اغلب ماشه افكار نظام‌مندى را براى حلّ هر مسئله‌اى مى‌چكانند[1].

د. جايگاه نشاط در روان‌شناسى‌

پس از تبيين هيجانات، سؤال اساسى‌تر، اين است كه جايگاه نشاط كجاست و چگونه بايد آن را در متون روان‌شناسى، جستجو كرد؟ رويكرد روان‌شناسى مثبت كه بر افزايش شادمانى و سلامت، مطالعه علمى در باره نقش نيرومندى‌هاى شخصى و سامانه‌هاى اجتماعى مثبت، در ارتقاى سلامت بهينه تأكيد دارد، زمينه‌اى مناسب براى ورود به بحث نشاط است.

سليگمن،[2] در كتاب خود، شادمانى اصيل، هيجان‌هاى مثبت را در سه مقوله: آنهايى كه با گذشته، حال و آينده پيوند دارند، طبقه‌بندى مى‌كند. هيجانات مثبت مرتبط با آينده، خوش‌بينى، اميد، اعتماد، ايمان و اعتقاد را شامل مى‌شود. رضامندى، خشنودى، غرور، آرامش خاطر، هيجانات‌

[1]. زمينه روان‌شناسى هيلگارد، ص 241.

[2].Seligman ,M .