دسته مى‌توان تقسيم كرد: دسته اوّل، رواياتى هستند كه اهل بيت عليهم السلام با عمل خود، آيه‌اى را تفسير مى‌نمايند، مانند آنچه از ابى الحمرا، خادم پيامبر صلى الله عليه و آله نقل شده كه پيامبر صلى الله عليه و آله هنگام طلوع فجر، به خانه امام على و فاطمه عليهما السلام مى‌آمد و مى‌فرمود:

السلامُ عَلَيكُم أَهلَ البَيتِ، الصَّلاةُ الصَّلاةُ

«إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً»[1]

.[2]

سلام بر شما اهل بيت. نماز! نماز! «خداوند خواسته كه از شما اهل بيت، پليدى را بزدايد و پاك پاكتان كند».

نيز امام على عليه السلام از خوردن نوعى حلوا اجتناب مى‌كند، و هنگامى كه از او مى‌پرسند: «آيا آن را حرام مى‌دانى؟» مى‌فرمايد: «نه؛ ولى مى‌ترسم نفسم به آن علاقه‌مند شود و در نتيجه، به دنبالش بيفتم».

ايشان مستند به آيه: «أَذْهَبْتُمْ طَيِّباتِكُمْ فِي حَياتِكُمُ الدُّنْيا وَ اسْتَمْتَعْتُمْ بِها»[3] اين اقدام را انجام مى‌دهد.[4] در واقع، امام با اين عمل خود، نشان مى‌دهد كه رهبران جامعه اسلامى، جهت پيشگيرى از گرفتار شدن به سرنوشت كسانى كه در اين آيه بدان‌ها اشاره شده، شايسته است كه زمينه هرگونه لذّت‌طلبى را در خود از بين ببرند تا مبادا هوسرانى، آنها را به تجاوز به حقوق ديگران بكشانَد.

دسته دوم: رواياتى هستند كه بدون اشاره به آيه‌اى از قرآن، سيره عملى اهل بيت عليهم السلام به ره‌نمودهاى اين كتاب آسمانى را گزارش‌

[1]. احزاب: آيه 33.

[2]. تفسير الطبرى: ج 12 الجزء 22 ص 6.

[3]. احقاف: آيه 20.

[4]. الأمالى، مفيد: ص 134 ح 2.