اسم الکتاب : تربيت جنسى: مبانى، اصول و روشها از منظر قرآن و حديث المؤلف : فقيهى، على نقى الجزء : 1 صفحة : 188
بزرگوارى بكند، شهوترانى و دنبال هواى نفس رفتن براى او كار منفورى
است و نرفتنش كارى آسان، و برحسب كلام امام صادق عليه السّلام برعكس، آن كسى كه
اين احساس در او نيست و در خود، احساس نمىكند كه من كسى هستم، شخصيتى ارزشمند
هستم، بزرگوارى و شرافتى دارم، آن كسى كه اين احساس را باخت، همهچيز را باخته
است: «فلا تأمن شرّه».[1]
آبراهام
مزلو، از ميل به عزّت نفس، به تمايل به اعتبار و حيثيت، مقام، شهرت، افتخار، برترى
و حرمت، ياد مىكند و معتقد است كه ارضاى اين ميل در كودكى، پيامدهايى از قبيل:
اعتماد به نفس، ارزش، توانمندى، لياقت، كفايت و مفيد و مثمر ثمر بودن را دارد و
بىاعتنايى به آن، موجب حقارت، ضعف و درماندگى مىشود.[2]
ارضاى
نياز به عزّت و برخوردار شدن از اعتماد به نفس بالا و برعكس، عدم احساس عزّت و
شخصيت و نداشتن اعتماد به نفس، تا حدّ زيادى در خانواده رقم مىخورد. ويرانگىهايى
كه در بعضى خانوادهها بر شخصيت و اعتماد به نفس كودكان وارد مىشود، گاهى تا سنين
بزرگسالى نيز با آنها باقى مىماند و جز با تلاش فراوان، قابل درمان نيست؛
همانطور كه رفتارهاى عزّتبرانگيز والدين در ارتباط با كودك، رشد سالم روانى (و
ازجمله رشد جنسى) را موجب مىگردد.
بنابراين،
بايد با پذيرش شخصيت كودك و احترام به او در حد متعادل، زمينه تربيت سالم را فراهم
كرد و موجبات رشد احساس اعتبار و عزّت را در او افزايش داد تا از انجام دادن
كارهاى زشت و انحرافات (و از جمله انحرافات جنسى) محفوظ باشد. پيامبر اكرم صلّى
اللّه عليه و اله باتوجّه به آثار مهمّ تربيتى احترام و اكرام كودك، در اين زمينه،
به والدين تأكيد مىكند و مىفرمايد: