بنابراين، هديه دادن به عنوان يكى از راه‌هاى جذب كودكان، داراى دو نقش اساسى است:

اوّل اين‌كه اين رفتار، باعث مى‌شود كه احساسات قلبى والدين، به كودك منتقل شود، نياز به دريافت محبّت كودك ارضا شود و احساس كمبود نكند كه نتيجه‌اش، كاهش انحراف جنسى در كودك است.

دوم اين‌كه كودك، اين رفتار را به عنوان عملى براى ابراز عشق و محبّت به ديگران (از جمله همسر آينده خود با والدينش) همانندسازى مى‌كند و ياد مى‌گيرد.

4. ارزش دادن‌

از ديگر نيازهاى طبيعى و سرشت آدمى كه تأمين آن به صورت غيرمستقيم، در تربيت صحيح جنسى كودكان مؤثّر است، «نياز به عزّت و ارزشمندى» است. ارضاى اين نياز، از آن جهت در رشد سالم جنسى اثر دارد كه فردى كه عزت در او رشد كرده، براى خودش ارزش قائل است و حاضر نيست آن را به ذلّت بكشاند. چنين فردى از كشيده شدن به وادى شهوات و ارتكاب انحرافات (از جمله انحراف جنسى) خوددارى مى‌كند. امام على عليه السّلام مى‌فرمايد:

من كرمت عليه نفسه هانت عليه شهواته.[1]

آن‌كه در جان خود، احساس بزرگوارى مى‌كند، مخالفت با شهوت حيوانى براى او آسان است.

نقطه مقابل اين گفتار، حديثى است از امام صادق عليه السّلام كه مى‌فرمايد:

من هانت عليه نفسه فلا تأمن شرّه.[2]

اگر كسى خودش را در نزد خويش خوار ببيند (و احساس بزرگوارى را در خودش از دست بدهد) از شرّ او بترس.

شهيد مطهرى در تبيين اين دو حديث مى‌نويسد:

برحسب كلام امير المؤمنين، اگر كسى در روح خود، احساس شرافت و

[1]. نهج البلاغة، حكمت 449؛ تحف العقول، ص 278.

[2]. تحف العقول، ص 483؛ بحار الأنوار، ج 75، ص 300.