آية اللّه سيستانى، حكمى را در اين زمينه اضافه مى‌كنند مبنى بر اين‌كه:

نگاه كردن به بدن زن‌هاى مبتذله كه اگر كسى آنها را امر به حجاب نمايد، اعتنا نمى‌كنند، اشكال ندارد، مشروط به آن‌كه بدون قصد لذّت و ترس وقوع در حرام باشد. در اين حكم، ميان زن‌هاى كافر و ديگر زن‌ها، فرقى نيست و همچنين بين دست و صورت و ديگر جاهاى بدن كه آنها عادت به پوشانيدنش ندارند، فرقى نيست.[1]

بنابراين، وجوب حجاب و ضرورت و اهميت آن، در درجه اوّل براى خود زن است و در درجه بعدى براى مرد؛ زيرا باعث مى‌شود كه پاك‌دامنى زن حفظ شود و به گناه نيفتد؛ حياى او حفظ شود و تبديل به شيطانى اغواگر نگردد؛ ايمان او تقويت شود و در مسير قرب الى اللّه قرار گيرد؛ مورد اذيت و آزار جسمى و جنسى قرار نگيرد؛ خانواده او از هم نپاشد؛ بدن او مايه التذاذ افراد بى‌سروپا و لاابالى نشود؛ ارزش و كرامت او حفظ شود و در جامعه، بدون ترس و اضطراب فعّاليت كند.

دو نكته‌

در پايان بحث حجاب، به دو نكته مى‌پردازيم:

1. عدّه‌اى به حكم حجاب، اعتراض مى‌كنند و مى‌گويند: اسلام، با اين حكم، به مردان توهين كرده و آنها را در حد حيوانات شهوت‌پرستى نازل كرده كه فقط در فكر شهوت‌رانى هستند و به محض ديدن زيبايى‌هاى يك زن و جلوه‌گرى‌هاى او تحت تأثير قرار مى‌گيرند. در اين زمينه گفته مى‌شود: آيا تمام مردان جامعه، افرادى سالم، پرهيزگار و متّقى هستند؟ آيا نياز جنسى همه مردان جامعه، در حد تكامل، اشباع شده است، به حدّى كه ديدن اغواگرى، آنها را تحريك نمى‌كند؟ اگر يك فردى در برابر سفره‌اى رنگين قرار گيرد كه خوشمزه‌ترين غذاها و لذيذترين شيرينى‌ها و گواراترين نوشيدنى‌ها بر سر آن قرار داشته باشد، آيا اشتهاى او تحريك نمى‌شود؟

معلوم است كه يك فرد كاملا سير هم اگر سر آن سفره قرار گيرد، اشتهايش تحريك‌

[1]. توضيح المسائل آية اللّه سيستانى، ص 508، مسئله 2443.