كنش‌اند: يكى آن‌كه شخص را به قوانين اجتماعى مربوط مى‌سازد و ديگر اين‌كه وى را به عنوان فرد، مشخص مى‌كند.[1]

به علّت اين تغييرات و سردرگمى‌ها، ممكن است كه نوجوان، هرروز يك قالبى را براى خود انتخاب كند و فردا، آن را دور بريزد و قالب ديگرى انتخاب كند. اين مسئله در جوامع پيچيده، مشكل‌تر از جوامع ساده است كه در آن، نقش هر فرد و هر گروه و هر زن و مردى مشخّص است؛ امّا در جوامع پيچيده امروزى، اين مسئله، بسيار چشمگير است. هرچه جامعه و ارزش‌ها و معيارهاى آن، پيچيده‌تر شود، هويّت‌يابى هم مشكل‌تر مى‌شود. البته هويّت، بخش‌هاى فراوانى دارد، مثل:

هويّت ملّى، هويّت شخصى، هويّت جنسى، هويّت دينى و ... آنچه در مبحث تربيت جنسى اهميت پيدا مى‌كند، موضوع «هويّت جنسى» است كه پايه آن (همان‌طور كه گفته شد) در زمان كودكى ريخته مى‌شود و منشأ بيشتر اختلالات هويّت جنسى نيز از دوران كودكى است و در نوجوانى ادامه مى‌يابد. حتّى برخى از اختلالاتى كه در دوران بلوغ شروع مى‌شوند، مانند «ترانس سكسواليسم»[2] يا «نارضايتى جنسيتى» نيز تا حد زيادى، ريشه در دوران كودكى دارند.

آموزش و تربيت در نوجوانى، مى‌تواند هويّت جنسى مطلوب را در نوجوان پديد آورد و از اختلالات و رفتارهاى نابه‌هنجار جنسى در آنان پيشگيرى نمايد. از جمله راه‌هاى تسهيل در هويّت‌يابى جنسيتى، اين است كه دختر و پسر نوجوان، از تشبّه خود به جنس مخالف خوددارى كنند و به هيچ وجه، به خود اجازه ندهند كه چنين رفتارهايى را داشته باشند؛ چون از نظر اسلام، اين عمل، حرام شمرده مى‌شود و مبادرت به اين نوع عملكردها، محروميت دختر و پسر از رحمت‌هاى طبيعى خداوند را دنبال دارد.

[1]. روان‌شناسى ژنتيك، ص 125- 126.

[2].Transsexualism