همچنين از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله نقل شده كه فرمود:

إذا بلغت الجارية ستّ سنين فلا يقبّلها الغلام و الغلام لا تقبّله المرأة إذا جاز سبع سنين.[1]

وقتى دختربچّه‌اى به شش‌سالگى رسيد، جايز نيست كه پسر بچه، او را ببوسد و هنگامى كه پسر از سن هفت‌سالگى گذشت، جايز نيست كه زن [نامحرم‌] او را ببوسد.

باتوجّه به زودتر بودن سن بلوغ جنسى دختران، پيامبر صلّى اللّه عليه و اله سن دختران را يك سال، پيش از پسران ذكر كرده است؛ زيرا دختران، پيش از پسران، به اين مسائل آگاه مى‌شوند و شايد هم خاطره اين عمل، بيشتر در ذهن آنها باقى بماند. از طرف ديگر، پيامبر صلّى اللّه عليه و اله با چنين دستورهايى، راه را براى سوءاستفاده افراد بيمار جنسى مى‌بندد كه به بهانه محبّت و نوازش كودكان، به ارضاى اميال بيمارگونه خود نپردازند.

در ضمن، از آن‌جا كه بوسه بر لب براى غيركودك خردسال، غالبا باعث تحريك جنسى مى‌شود، امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد:

ليس القبلة على الفم إلّا للزوجة و الولد الصّغير.[2]

بوسه بر لب، جز بر لب همسر و فرزند خردسال، جايز نيست.

بنابراين، والدين و همه بزرگ‌سالان محرم و نامحرم بايد در ابراز محبّت خود نسبت به كودكان، هشيار باشند و به هيچ طريقى، آنها را تحريك نكنند.

و- جداسازى بستر كودكان‌

باتوجّه به دستورى كه در سوره نور، مبنى بر لزوم اجازه گرفتن كودكان براى ورود به اتاق والدين آمده، طبيعتا خوابيدن كودكان، در بستر والدين نيز روا نيست؛ زيرا اگر اجازه گرفتن براى نهى از ديدن صحنه‌هاى خاص از سوى كودكان، يا ديدن‌

[1]. كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 437؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 330؛ بحار الأنوار، ج 104، ص 96، ح 51.

[2]. الكافى، ج 2، ص 186، ح 6؛ بحار الأنوار، ج 10، ص 246، ح 12.