اخباريگرى، اگر چه از منظر تاريخى شيوه‌اى پايان‌يافته تلقّى مى‌شود، ولى مبانى، اصول و روش‌هاى آن، در دوره‌هاى متفاوت، ممكن است سر بركُند و به مبارزه با شيوه اجتهاد، تعقل و تعامل عقل و نقل برخيزد.

پژوهش پيشِ رو، افزون بر بازكاوى تاريخ اخبارگرايى و شناساندن اخباريان سرشناس و آرا و افكار آنها، به پژوهش در مبانى اخباريگرى، نقد آن مبانى و مقايسه آنها با مبانى اصوليان پرداخته است.

اين پژوهش به همّت جناب حجة الإسلام و المسلمين ابراهيم بهشتى دامغانى، تأليف و تدوين و با پيگيرى جناب آقاى دكتر مهدى فرمانيان، سامان يافته است. تلاش دانشگاه اديان و مذاهب در پژوهش و نگارش و نظارت علمى (تا پايان مرحله نگارش اوّليه)، و پژوهشكده علوم و معارف حديث در ارزيابى، ويرايش علمى و ادبى و آماده‌سازى اين اثر و ارائه آن به جامعه علمى، تأثيرى شايسته داشته است.

از برادران بزرگوار، آقايان: حجة الاسلام و المسلمين مهدى مهريزى (رئيس پيشين پژوهشكده علوم و معارف حديث) و دكتر بهروز حدّادى (معاون پژوهشى دانشگاه اديان)- كه زمينه اين همكارى را فراهم نمودند-، سپاس‌گزارى مى‌نمايم. اميد كه در پرتو همكارى‌هاى علمى- پژوهشى، موضوعاتِ كمتر تبيين شده تاريخ حديث شيعه، هر روز، از روشنىِ بيشتر و تبيينِ بهترى برخوردار گردند.

سيدمحمّد كاظم طباطبايى‌

رئيس پژوهشكده علوم و معارف حديث‌

فروردين 1390