عباراتى سست و ركيك به تقليد قرآن كريم اما تقليدى ناشيانه و ناقص. در اين عبارات از خير عدم زيبايى گذشته، فقط اغلاط صريح را نقل مى‌كنيم. به اغلاط زير توجه كنيد:

1- «و اصطفى من الملائكة، و جعل من المؤمنين، اولئك فى خلقه».

از ملائكه چه برگزيد و «اصطفاء» در چه چيز صورت گرفت؟ از مؤمنين چه قرار داد؟ معناى «اولئك فى خلقه» چيست؟ (قابل ذكر است كه سستى و نامفهومى عبارات عربى به اصطلاح سوره ولايت، مانع ترجمه مى‌گردد).

2- « (مثل) الذين يوفون بعهدك، انى جزيتهم جنات النعيم». اى كاش! مى‌دانستيم «مثل» آنان چيست و كدام است؟

3- «و لقد ارسلنا موسى و هارون بما استخلف، فبغوا هارون، فصبر جميل».

معناى اين رطب و يابس چيست؟ «بما استخلف» يعنى چه؟ «فبغوا هارون» به چه معنا است؟ ضمير «بغوا» به چه كسانى بر مى‌گردد؟ امر به «صبر جميل» به كيست؟.

4- «و لقد اتينا بك الحكم كالذى من قبلك من المرسلين، و جعلنا لك منهم وصيا لعلهم يرجعون».

«اتينا بك الحكم» يعنى چه؟ ضمير «منهم و لعلهم» به چه كسانى بر مى‌گردد؟ آيا مرجع ضمير در قلب شاعر است؟ و چه مناسبتى بين صدر عبارت و ذيل آن «لعلهم يرجعون» وجود دارد؟

5- «و ان عليا قانت في الليل ساجد، يحذر الآخرة، و يرجو ثواب ربّه، قل: هل يستوى الذين ظلموا و هم بعذابى يعلمون».

چه ارتباطى ميان «هل يستوى الذين ظلموا و هم بعذابى يعلمون» وجود دارد؟ و اساسا پيوند اين مجموعه درهم جوش چيست؟ شايد اين پيوند گر ناشى در ذهنش آيات يازدهم و دوازدهم سوره «زمر» خلجان داشته است: هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ‌[1] و بعد خواسته است اين مفاهيم را با جهل خود درآميزد.

و بعد گفته است: «هل يستوى الذين ظلموا» و نفهميده است كه آيه سوره زمر در سياق استفهام انكارى است و آيات قبل از آنان درباره كسانى است كه براى خدا شريك قائلند مى‌باشد و كسى كه شب‌هنگام به عبادت مشغول است با منكرين و

[1] سوره زمر، آيه 9.