سپس او در صدد توجيه حديث برآمده، ادعا مى‌كند: اين آيه منسوخ الحكم بوده است و تنها تلاوت مى‌شده است و خورده شدن آيه بعد از نسخ حكم، اتفاق افتاد[1]. در اين زمينه نيز مى‌توان به آنچه كه ابن قتيبه در كتاب خود «تأويل مختلف الحديث» ذكر كرده است مراجعه نمود. در پاسخ اين ادعا مى‌گوييم همان‌طوركه بارها تكرار كرده‌ايم ادعاى نسخ تلاوت نادرست است و هيچ دليلى بر آن موجود نيست و تنها سنگ به تاريكى پرتاب كردن است.

خامسا: آيه رجم- آن‌چنان كه ادعا مى‌شود- جزو سوره احزاب بوده است و نص آيه موجود است. عمر اين آيه را نقل كرد و خواست آن را در مصحف بنگارند. ليكن زيد بن ثابت چون عمر شاهدى نداشت و خودش تنها يك شهادت داشت از نوشتن آيه در قرآن خوددارى كرد. عمر بارها تكرار مى‌كرد: اگر نه آن بود كه مى‌گفتند: عمر قرآن را دست‌كارى كرد هرآينه به دست خودم اين آيه را در قرآن مى‌نوشتم. مجددا اين ماجرا را- بعون اللّه- نقل خواهيم كرد. و يا آيه رضاع كبير ده نوبت معين، نزد صحابه شناخته شده بود. پس چرا اين دو آيه يا يكى از آن دو را در مصحف ننوشتند؟! و چرا زيد بن ثابت با نوشتن اين دو آيه مخالفت كرد؟ و اگر آيه رضاع منسوخ بود آيه رجم- طبق ادعاى آنان- نسخ نشده بود لا اقل بايستى نسخ آيه رضاع را به پنج نوبت معين مى‌نوشتند. و يا آنكه ناسخ آيه رجم را مى‌نوشتند مگر آن كه ادعا شود نسخ اين دو آيه با سنت صورت گرفته بود كه روايت آنها تاب اين احتمال را هم ندارد. و اساسا چرا اين دو آيه را با هم در صحيفه مستقلى نوشتند؟ و آنها را از ساير آيات جدا كردند؟ چه ارتباطى ميان اين دو آيه بود؟ و سؤالات متعددى از اين قبيل كه اين مختصر گنجايش آنها را ندارد.

رضاع كبير (بزرگسال)

آيه رضاع كبير را نيز درست نمى‌دانيم. و يا لا اقل در صحت آن به دلايل زير شك مى‌كنيم:

اوّلا: عايشه در اين حكم منفرد است و ديگر زنان پيامبر- ص- در اين مورد با وى به‌

[1] كشاف، ج 3، ص 518.