ليكن آنان غفلت كردند از اين كه قرائت خليفه دليل بر قرآنيت آنها نمى‌باشد. و چه بسا خليفه به عنوان دعاى نازل‌شده بر پيامبر- ص- آنها را مى‌خواند و معتقد بود جبرئيل اين دعا را به پيامبر اكرم- ص- تعليم داده است.

يا آن كه خود عمر يا ديگرى از صحابه اين دعا را ساخته باشند، البته اين احتمال تا وقتى به قوّت خود باقى است كه روايت نزول جبرئيل با اين دعاء و تعليم پيامبر- ص- ثابت نشده است. و كسى چه مى‌داند كه چه بسيار محبت كوركورانه و پيروى از هواهاى نفسانى انسان را به كارهاى زيادى سوق مى‌دهند و به تزيين اعمال وى مى‌پردازند- پناه مى‌بريم به خداوند از اين خصلتها و عواقب آنها.

آيه رضاع‌

از عايشه منقول است كه گفت: از جمله آيات قرآن ده نوبت شير دادن معلوم و معين بود كه با پنج نوبت معلوم، نسخ گشت. و هنگامى كه پيامبر- ص- وفات يافت هنوز اين دو آيه در قرآن بودند و خوانده مى‌شدند[1] و در روايت ديگرى عايشه مى‌افزايد: ليكن اين دو آيه همراه با وفات پيامبر- ص- نسخ نشدند و باقى ماندند[2].

[1] المصنف/ صنعانى، ج 7، ص 467 و 470. صحيح مسلم، ج 4، ص 167 و 168. الجامع الصحيح/ ترمذى، ج 3، ص 456. المحلى، ج 1، ص 15 و 14. تأويل مختلف الحديث، ص 314. التبيان، ج 1، ص 13. البرهان/ زركشى، ج 2، ص 39 و 41. بداية المجتهد، ج 2، ص 36. الاحكام/ آمدى، ج 3، ص 129. المستصفى/ غزالى، ج 1، ص 124. فواتح الرحموت در حاشيه مستصفى، ج 2، ص 73. مشكل الآثار، ج 3، ص 6 و 7. اصول سرخسى، ج 2، ص 79. مناهل العرفان، ج 2، ص 110 و 111. الاتقان، ج 2، ص 22 به نقل از: صحيحين. نهج الحق، ص 540. منتخب كنز العمال در حاشيه مسند احمد، ج 2، ص 486 به نقل از: عبد الرزاق و ابن جرير. البيان خوئى، ص 223 به نقل از: مسلم. الفقه على المذاهب الاربعة، ج 4، ص 257. علوم القرآن الكريم، ص 218. تفسير الصراط المستقيم، ج 1، ص 367.

دراسات فى الكافى و الصحيح، ص 350. التمهيد فى علوم القرآن، ج 2، ص 280 و 282 به نقل از: شافعى كه آن را صحيح مى‌داند مالك و ديگران. الدر المنثور، ج 2، ص 135 به نقل از: بعضى منابع بالا و: مالك، ابن ضريس، ابن ماجه و ابن ابى شيبه، مصابيح السنة، ج 2، ص 21. سنن كبرى/ بيهقى، ج 7، ص 454.

الموطأ( چاپ‌شده همراه با تنوير الحوالك)، ج 2، ص 118. سنن نسائى، ج 6، ص 100. و سنن ابن ماجه، ج 1، ص 625.

[2] المصنف/ صنعانى، ج 7، ص 470. و الدر المنثور، ج 2، ص 135.