رازى و نيشابورى جرأت تخطئه سعيد را پيدا نكرده‌اند در حالى كه قرائت فوق را صحيح مى‌دانند. رازى در اين باره مى‌گويد: «راه يابى چنين غلطى به مصحف منقول بالتواتر از رسول اللّه- ص- بعيد است. و چطور ممكن است ادعاى وجود غلط در چنين مصحف مجمع عليه كرد[1]؟» نيشابورى هم مى‌گويد: «سستى اين ادعا آشكار است؛ زيرا كه اين مصحف متواترا از رسول خدا- ص- نقل شده است‌[2] ...».

اما زمخشرى در اين مورد با صراحت مى‌گويد: به اين قبيل ادعاها نبايد توجه كرد كسى اين ادعاها را باور مى‌كند كه در كتاب، غور نكرده باشد و با مذاهب بيانى عرب آشنا نباشد و شيوه آنان را در نصب كلمات از باب اختصاص و تنوع در به كار بردن نصب نشناسد. كسى اين ادعا را باور مى‌كند كه فراموش كرده است سابقين و اوّلين از مسلمانان كه توصيف آنان در تورات و انجيل هم آمده است آن‌چنان بلندهمت و غيور بودند كه اسلام را از هر گونه مطاعن و عيوب حفظ مى‌كردند و رخنه‌اى باقى نمى‌گذاشتند تا آيندگان بيايند و آن رخنه را پر كنند و پارگى را رفو نمايند[3].

3- از سعيد بن جبير منقول است كه در قرآن چهار كلمه با لحن و خطا نگاشته شده‌اند: «الصابئون، المقيمين، فاصدق و أكن من الصالحين و ان هذان لساحران ...»[4] اما واقع مطلب آن است كه غلط و خطا از خود سعيد است يا ناقل اين روايت، آن‌چنان كه قبلا توضيح داديم.

4- ابان بن عثمان هم نصب «المقيمين» را خطا مى‌دانست و در مقام توجيه آن مى‌گويد: كاتب پس از نوشتن ما قبل آن از املاءكننده پرسيد: چه بنويسم؟ گفت:

«الْمُقِيمِينَ الصَّلاةَ» كاتب هم آنچه گفته شده بود، نوشت ...[5] پاسخ ابان هم پاسخ هم نظران اوست كه قبلا بيان كرديم.

[1] تفسير كبير، ج 11، ص 106. و ج 22، ص 74. و لباب التأويل، ج 1، ص 422.

[2] غرائب القرآن در حاشيه طبرى، ج 6، ص 23.

[3] الاتقان، ج 1، ص 183. تاريخ القرآن/ آبيارى، ص 121. و التمهيد فى علوم القرآن، ج 1، ص 321 و 322 به نقل از: المصاحف سجستانى، ص 33 و 34.

[4] كشاف، ج 1، ص 590 و به نقل از آن در: لباب التأويل، ج 1، ص 422.

[5] تاريخ القرآن/ آبيارى، ص 120. التمهيد، ج 1، ص 321 و 322 هر دو به نقل از: المصاحف، ص 33 و 34 و به نقل از: معالم التنزيل و لباب التأويل، ج 1، ص 422.