14- و يا: و سيعلم الذين ظلموا (آل محمد حقهم) أى منقلب ينقلبون‌[1].

15- و يا: ... و لو ترى اذا الظالمون (آل محمد حقهم) فى غمرات الموت و الملائكة باسطوا أيديهم اخرجوا انفسكم‌[2].

نام على (ع) در قرآن‌

از بعضى روايات بر مى‌آيد كه نام على- عليه السلام- در آيات قرآن آمده است.

پذيرش اين گونه روايات به معناى اعتقاد به تحريف قرآن نيست بر خلاف تصور كسانى كه مى‌خواهند پذيرش روايات را دليل بر قبول قول به تحريف بدانند[3].

«سرخسى» از جمله كسانى است كه مى‌خواهد اين نسبت را به شيعه بدهد كه معتقد به تحريف مى‌باشند چون كه روايات فوق را قبول دارند گفته است كه: روافض مى‌گويند: «آيات زيادى نازل شد كه در آنها بر امامت على- عليه السلام- تنصيص داشت اما اين آيات به دست ما نرسيده است»[4].

قبول روايات به معناى قول به تحريف قرآن نيست؛ زيرا اين موارد مذكور در روايات از قبيل اضافاتى بوده‌اند كه به صورت تفسير مزجى همراه برخى از آيات آمده‌اند. يا از طرف خود پيامبر اكرم- ص- و يا از طرف ائمه و يا آن كه از جمله تنزيل غير قرآنى است كه از جانب خداوند توسط جبرئيل نازل شده‌اند. در صورت اخير اين اضافات قرآن نبوده بلكه حديث قدسى مى‌باشد- سخن خداوند كه توسط جبرئيل فرودآمده است. و جزو قرآن نيست-.

ما قبلا به اين مطلب اشاره كرديم و گفتيم: «تنزيل» گاهى قرآن است و گاهى تفسير قرآن است. و گاهى هم حديث قدسى مى‌باشد. از جمله مؤيدات ما تعبير امام به «يعنى» است- كه در مقام تفسير مى‌باشد- و بعد در پاسخ به اين كه آيا اين تنزيل است امام مى‌فرمايد: آرى. به روايت ابو الحسن ماضى- ع- رجوع كنيد در ضمن، ما مى‌توانيم‌

[1] تفسير قمى، ج 2، ص 125. و ج 1، ص 11.

[2] تفسير قمى، ج 1، ص 211. و ج 1، ص 11. براى اطلاع بيشتر از اين گونه شيوه بيان مطالب، به كتاب الكافى، كتاب الحجة، ج 1، ص 342- 361. رجوع كنيد.

[3] رك: اوائل تفسير صافى، آن‌چنان كه از وى نقل است.

[4] اصول سرخسى، ج 2، ص 69.