وقت داشته كه آن را هم تو گرفته‌اى فلهذا كتاب را برداشته، در ميان بقچه فلانى گذاشته است.

پس جناب ميرزا مى‌گويد: ما را به خدمت او مشرّف ساز.

پس چون دستور مى‌طلبد، مى‌گويد: خير! اگر بنا شد ما خود به منزل ميرزا مى‌آييم.

پس ميرزا به توسط آن آخوند سه مسئله استفسار مى‌نمايد:

اوّل آن كه تسبيحات اربع در نماز يك دفعه واجب است يا سه دفعه؟ جواب مى‌آورد: يك دفعه.

دويم آن كه عمل امّ‌داوود بر همان نحو است كه مرحوم مجلسى نقل كرده است يا نه؟ جواب آورده كه خير و نسخه صحيح آن را نيز تحصيل مى‌كند. پس آخوند ملا محمّد على گفته بوده است كه هر چه ميرزا در شيراز از پى آن نسخه گرديد، گم شده بود و پيدا نشد.

امّا مسئله سِيُّم را ناقل فراموش نموده بود.

پس ميرزا مى‌گويد: پس از چندى آن آخوند نيز مفقود شد و معلوم نشد به كجا شد.»[1]

[1]. شرح احوال حضرت آية الله العظمى اراكى رحمه الله، رضا استادى، ص 543 545.