بعد سوره حمد و سوره توحيد را به ترتيب، جمله به جمله خوانديد، من هم تكرار كردم. پس از تكرار آخرين جمله سوره توحيد از خواب پريدم.

شيرينى خواب به من حال داده بود. مسرور بودم، تمامى جملاتى را كه شما در خواب به من تلقين كرده بوديد را در ياد داشتم. براى آزمايش، يك بار ديگر سوره حمد و توحيد را با آن لحنى كه شما در خواب ياد داده بوديد قرائت كردم. از شدت خوشحالى خواب از سرم پريد و تا صبح نخوابيدم و از صبح همان شب نماز را شروع كردم و بر خداى خود سجده شكر كردم كه از روى لطف و مرحمت نماز را در عالم خواب به من آموخت.

جاى تأمّل و شگفت اينجاست كه ايشان پس از تعريف كردن ماجراى خواب، با تقاضاى اين‌جانب سوره‌هاى حمد و توحيد را قرائت كرد و در الحان قرائت ايشان، لحن و لهجه خودم را كاملًا احساس مى‌كردم.