مادرم تا سال 1376 در قيد حيات بود. چهار مرتبه سكته كرد و فقط دستش از كار افتاد و هيچ‌گاه از پا نيافتاد و زمين‌گير نشد، حتى روزى كه از دنيا رفت، شب قبل از آن، ساك خود را براى سفر به مشهد مقدّس آماده كرده بود.

گاهى با خنده مى‌گفت: چه اشتباهى كردم كه آن روز در مدينه، فقط شفاى پايم را از حضرت زهرا خواستم، اى كاش سلامت كامل خود را مى‌خواستم.