جايى كه هيچ انسان حق‌جويى با آنها ستيز ندارد؛ بلكه جان‌فشانى و از خود گذشتگى پيامبران براى نجات بشر، در كنار آموزه‌هاى بلند معنوى و انسانى و نيز وارستگى‌هاى فردى آنها، از آنان چهره‌هايى ماندگار و محبوب ساخته است. اينها، ابعاد چندگانه‌اى هستند كه مى‌توان آنها را در زندگى تمامى پيامبران يافت.

به عنوان نمونه: ابراهيم با نمرود مى‌ستيزد،[1]

بر بتان مى‌خروشد،[2]

آوارگى اهل و عيال‌[3]

و افتادن در آتش را به جان مى‌خرد[4]

و براى امنيّت و آرامش شهرها خدا را مى‌خواند[5]

و با اين همه، بردبار و به درگاه الهى خاضع است.[6]

موسى عليه السلام براى نجات بنى اسرائيل، با فرعون و اطرافيان ثروتمندش درگير[7]

و آواره مى‌شود[8]

و تمام همّت و سَعيَش رهاندن مردم از بندگى و بردگى غير خداست.[9]

و عيسى عليه السلام با مهربانى و لطف، به بيمارانْ خدمت مى‌كند[10]

و مورد هجوم مخالفانى قرار مى‌گيرد كه قصد كشتن او را دارند.[11]

و محمد صلى الله عليه و آله با خُلق عظيم‌[12]

و حرص فراوان، براى هدايت انسان و كاستن از رنج‌هاى او[13]

و گسستن غُل و زنجيرهاى درونى و بيرونى از جامعه بشر،

[1]. ر. ك: بقره: آيه 258.

[2]. ر. ك: انبيا: آيه 52 و 57- 58.

[3]. ر. ك: ابراهيم: آيه 37.

[4]. ر. ك: انبيا: آيه 68 و 69.

[5]. ر. ك: بقره: آيه 126.

[6]. ر. ك: هود: آيه 75.

[7]. ر. ك: يونس: آيه 75؛ قصص: آيه 20.

[8]. ر. ك: قصص: آيه 21.

[9]. ر. ك: شعرا: آيه 22.

[10]. ر. ك: آل عمران: آيه 49.

[11]. ر. ك: نساء: آيه 157.

[12]. ر. ك: قلم: آيه 4؛ آل عمران: آيه 159.

[13]. ر. ك: توبه: آيه 128.