بر اين اساس، شناخت پيامبران و آموزه‌هاى آنان براى بشر هميشه لازم و ره‌گشا بوده است و البته در دنياى معاصر، ضرورتى مضاعف پيدا كرده است؛ چرا كه بالا رفتن سطح آگاهى و فرهنگ بشر و آسان شدن دسترسى به منابع و آثار- كه از ويژگى‌هاى دوران معاصر است-، بستر مناسب را براى چنين پيشرفتى فراهم ساخته است.

انديشه تدوين حكمت‌نامه‌ها

فكر تدوين حكمت‌نامه‌هايى به نام پيشوايان (انبيا، امامان و حكيمان الهى) و برگرفته از آموزه‌هاى آنان، با توجه به دو ضرورت زير، شكل گرفت:

1. ضرورت اتّحاد جبهه ايمان، در برابر كفر و دنياپرستى‌

در دوران معاصر، ظهور مادّيگرى و دين‌زدايى و سيطره اين انديشه بر بخش‌هاى وسيعى از جهان، در كنار دستيابى بشر به دانش‌هاى تجربى و كشف پاره‌اى از زواياى مجهول و پنهان هستى، همراه با قدرت شگرف تكنولوژى (فنّاورى)، آدميان را به طغيان واداشت و آنان را غرق در دنياپرستى كرد و شايد به نظر آيد كه ديندارى به سستى گراييد.

كُرنش در برابر علوم تجربى و تكنولوژى و رهاوردهاى آنها از يك سو و خشونت‌هاى پاره‌اى از دينداران و نهادهاى وابسته به دين در قرون وسطا از سوى ديگر، جبهه كفر (به معانى وسيع و لايه‌هاى مختلف آن) و دنياپرستى را گسترده و به هم پيوسته كرد و هجوم بر ديندارى و معنويت را افزايش داد.

براى رويارويى با اين جبهه كفر و دنياپرستى، تقويت جبهه متّحد ايمان و ديندارى ضرورى است. دينداران حقيقى و پيروان راستين اديان آسمانى و پيامبران الهى، از يك سو بايد تلاش كنند كه آموزه‌هاى راستين و بى‌پيرايه پيامبران الهى را عرضه دارند و آنها را به دور از خرافه‌ها و تعصّب‌هاى نابه‌جا بگسترانند، و از ديگر