وَاختِلافٍ مِنَ المِلَلِ، وَانقِطاعٍ مِنَ السُّبُلِ، ودُروسٍ مِنَ الحِكمَةِ، وطُموسٍ مِن أعلامِ الهُدى‌ وَالبَيِّناتِ، فَبَلَّغَ رِسالَةَ رَبِّهِ، وصَدَعَ بِأَمرِهِ، وأدّى‌ الحَقَّ الَّذى عَلَيهِ، وتُوُفِّيَ فَقيداً مَحموداً صلى الله عليه و آله.

ثُمَّ إنَّ هذِهِ الامورَ كُلَّها بِيَدِ اللَّهِ تَجرى إلى‌ أسبابِها ومَقاديرِها، فَأَمرُ اللَّهِ يَجرى إلى‌ قَدَرِهِ، وقَدَرُهُ يَجرى إلى‌ أجَلِهِ، وأجَلُهُ يَجرى إلى‌ كِتابِهِ، ولِكُلِّ أجَلٍ كِتابٌ، يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ.[1]

أمّا بَعدُ؛ فَإِنَّ اللَّهَ جَلَّ وعَزَّ جَعَلَ الصِّهرَ مَألَفَةً لِلقُلوبِ، ونِسبَةَ المَنسوبِ، أوشَجَ بِهِ الأَرحامَ، وجَعَلَهُ رَأفَةً ورَحمَةً، إنَّ فى ذلِكَ لَآياتٍ لِلعالَمينَ، وقالَ فى مُحكَمِ‌

انبازى ندارد، و [گواهى مى‌دهم كه‌] محمّد صلى الله عليه و آله بنده خدا و فرستاده برگزيده او و ولىّ مورد رضايت اوست كه براى هدايت بندگان مبعوث فرمود. او را در هنگامى برانگيخت كه پيغمبرى در ميان مردم نبود، و ملّت‌هاى جهان با هم در نزاع و اختلاف بودند و طرق هدايت از هم گسيخته شده و حكمت، كهنه گرديده و نشانه‌هاى هدايت و راه‌هاى روشن از بين رفته بود. در اين هنگام او رسالت پروردگارش را ابلاغ كرد، و دستور او را آشكار نمود، و حقّى را كه بر عهده داشت، ادا كرد، و ستوده در گذشت.

به تحقيق، زمام تمام كارها، در دست خداوند است و آنها از طرف خداوند در مجارى طبيعى و اسباب و در اندازه‌هاى خود، قرار مى‌گيرند. پس فرمان خداوند، از طريق تقدير، اجرا مى‌گردد و تقدير او، تا زمانى است و زمان آن، بسته به امضاى خداست. هر مدّتى نوشته‌اى دارد. خداوند، هر چه را بخواهد، از بين مى‌برد و هر چه را بخواهد، نگه مى‌دارد، و اصل كتاب، در پيشگاه خداوند است‌.

و بعد، خداوند عز و جل براى پيوند خانوادگى و نزديك شدن دل‌ها به يكديگر، خويشاوندى را مقرّر فرمود و به وسيله آن، پيوستگى ارحام را به يكديگر برقرار نمود، و آن را مايه رحمت و مهر قرار داد، و در اين، نشانه‌هايى براى جهانيان است.

[1]. رعد: آيه 39.