3/ 23 خطبه ازدواج‌

68. الكافى: عدّة من أصحابنا، عن أحمد بن محمّد بن خالد، عن عبد العظيم بن عبد اللَّه، قال:

سَمِعتُ أبَا الحَسَنِ عليه السلام يَخطبُ بِهذِهِ الخِطبَةِ:

الحَمدُ للَّهِ العالِمِ بِما هُوَ كائِنٌ مِن قَبلِ أن يَدينَ لَهُ مِن خَلقِهِ دائِنٌ، فاطِرِ السَّماواتِ وَالأَرضِ، مُؤَلِّفِ الأَسبابِ بِما جَرَت بِهِ الأَقلامُ ومَضَت بِهِ الأَحتامُ مِن سابِقِ عِلمِهِ ومُقَدَّرِ حُكمِهِ، أحمَدُهُ عَلى‌ نِعَمِهِ، وأعوذُ بِهِ مِن نِقَمِهِ، وأستَهدِى اللَّهَ الهُدى‌، وأعوذُ بِهِ مِنَ الضَّلالَةِ وَالرَّدى‌، مَن يَهدِهِ اللَّهُ فَقَدِ اهتَدى‌، وسَلَكَ الطَّريقَةَ المُثلى‌، و غَنِمَ الغَنيمةَ العُظمى‌، ومَن يُضلِلِ اللَّهُ فَقَد حارَ عَنِ الهُدى‌ وهَوى‌ إلى‌ الرَّدى‌.

وأشهَدُ أن لا إلهَ إلَّااللَّهُ وَحدَهُ لا شَريكَ لَهُ، وأنَّ مُحَمَّداً عَبدُهُ ورَسولُهُ المُصطَفى‌، و وَلِيُّهُ المُرتَضى‌، وبَعيثُهُ بِالهُدى‌، أرسَلَهُ عَلى‌ حينِ فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ،

ترجمه‌

حضرت عبد العظيم عليه السلام: از امام هادى عليه السلام شنيدم كه در هنگام عقد نكاح، اين خطبه را قرائت مى‌فرمود: «سپاس، مخصوص خداوندى است كه به موجودات، عالِم بود پيش از آن كه مخلوقاتش در برابر او خضوع كرده باشند؛ خدايى كه آسمان‌ها و زمين را آفريد و اسباب و علل را به هم پيوند داد، بر همان روشى كه قلم تقدير و آفرينش بر آن جارى گرديد، و قضا و قدر و حكم پروردگار بر آن پيشى گرفت. او را به خاطر نعمت‌هايى كه عطا فرموده، سپاس مى‌گويم و از خشم و غضبش، به او پناه مى‌برم و از او طريق هدايت [و راه مستقيم‌] را طالبم، و از گم‌راهى و كجروى به آستانش پناه مى‌برم. هركس كه خدا او را ره‌نما باشد، رهايى خواهد يافت و طريق روشنى را پيدا خواهد كرد و سود فراوانى خواهد برد، و هركس كه از راه خدا دور افتد و يا منحرف گردد، خداوند هم او را به حال خود وامى‌گذارد و سرانجام سرگردان شده، در چاه گم‌راهى سقوط خواهد كرد.

گواهى مى‌دهم كه معبودى جز پروردگار يكتاى بى‌همتا نيست و او شريك و