آنها به انجام رسانده مى‌پردازد.

مبحث چهارم، در باره روش تحقيق احاديث اين رساله است. شيوه محقق در اين قسمت، پس از مقابله نسخه‌ها و درج حواشى، شماره‌بندى احاديث از 1 تا 1017 است و پس از آن، الفاظ مشكل و رجال احاديث را توضيح داده و بعد از ذكر مصدر روايت، شواهدى نيز براى آن بيان داشته، و درجه حديث را از نظر ضعف و قوت توضيح داده است.

بخش دوم رساله، تحقيق احاديثى است كه ابو داود در ابواب مختلف سنن خود آورده، كه به صورت باب‌بندى شده و مرتب، آنها را نقل مى‌كند.

در پايان، براى سهل الوصول بودن اين ابواب، فهرست‌هايى را براى رساله خود تنظيم نموده است.

49. الگوسازى رفتار مديران با توجّه به نامه‌هاى حضرت امير عليه السلام در «نهج البلاغه»

، مسعود احمدخانى، كارشناسى ارشد مديريت، دانشكده معارف اسلامى دانشگاه امام صادق عليه السلام، استاد راهنما: دكتر كاوه فيضى، استاد مشاور: حجةالاسلام محمّد دشتى، 1379، 207 ص.

نگارنده اين پژوهش، با بررسى نامه‌هاى حضرت على عليه السلام، در پى اثبات اين است كه بين الگوهاى رفتارِ سازمانىِ غربى و الگوى رفتارى نهج البلاغه، رابطه معنادارى وجود دارد.

نتيجه تحقيق اين است كه الگوى ارائه شده در نهج البلاغه، كلّى و انسان‌گراست، و از آن جهت به انسان ارزش مى‌دهد كه شأن والا و كرامت انسانى را در نظر دارد، اما الگوهاى غربى به انسان توجّه مى‌كنند تا او هرچه بيشتر و بهتر بتواند در جهت تأمين منافع مالى اقدام كند.

اين پژوهش پنج فصل دارد:

در فصل اوّل، نگارنده، در مقدمه، با بيان كلّياتى در باره موضوع بحث، روش تحقيق خود را توضيح داده و ضمن بررسى رابطه اجتماع و مديريت، و نياز جامعه به اين امر، مرورى گذرا بر تاريخ مديريت اسلامى دارد.

فصل دوم، به نظريه‌هاى رفتارِ سازمانى پرداخته و در اين موضوع، پس از تعريف رفتارِ سازمانى، ديدگاه‌هاى پيشينيان و معاصران را بررسى نموده است.