مردم بوسنى هم از جان و ناموسِ خود دفاع كنند.

خواسته ما اين است. آيا ما با داشتنِ اين خواسته، مجرميم؟!

ما از شما آمريكايى‌ها مى‌خواهيم كه اين قدر از اسرائيل حمايت نكنيد. فلسطينى‌ها هم آدم و بشر هستند. آنها هم حقوق دارند.

آنها هم زن و بچه دارند. بگذاريد از خود دفاع كنند. ما مى‌گوييم: فلسطينى‌ها را كه از خانه و زندگى‌شان بيرون كرده‌ايد، بگذاريد برگردند سرِ خانه و زندگى‌شان.

ما از شما مى‌خواهيم كه اين قدر در مصر و الجزاير از آدم‌كشى حمايت نكنيد و اين قدر دولت‌هاى آنها را تشويق نكنيد كه سرِ مردمشان را مانند گوسفند ببُرند. اين قدر جلوِ دولت ارمنستان را باز نگذاريد كه به كشتار مردم مسلمان و شيعه آذربايجان بپردازد.

ما مى‌گوييم: اجازه ندهيد اين قدر در كشمير، جنايتْ صورت بگيرد. اگر شما رهبر دنيا هستيد، چرا جلوِ وقوع اين همه ظلم و جنايت را در دنيا نمى‌گيريد؟

شما آمريكايى‌ها در دنيا از ظالم طرفدارى مى‌كنيد و ما از مظلوم. شما از قوى حمايت مى‌كنيد و ما از ضعيف. شما از متجاوز حمايت مى‌كنيد و ما از حقوق از بين رفته ملت‌ها. آن وقت ما مجرم و قابل تعقيب هستيم و شما با روىِ سفيد، ادعاى رهبرىِ دنيا را مى‌كنيد!!! علتِ اين امر چيست؟ علتش اين است كه شما زور داريد.

ما اصلًا مبناى چنين قضاوتى را قبول نداريم. زور محورى، درست نيست.

اين درست نيست كه هر كس قدرتمند باشد، حرفش هم حق، راهش هم درست، اخلاقش هم صحيح و گفتارش هم راست است.

در بيشتر موارد، قدرت و حق در نقطه مقابل و متضادِّ هم هستند. معمولًا هر جا قدرت هست، حق نيست و هر جا حق است، قدرت نيست.

اين سخن، حرف دلِ تمام كسانى است كه در ايرانْ انقلاب كردند، جهاد كردند، خون دادند و كشته شدند.

خدايا! تو را به محمد و آل محمد قسم مى‌دهيم كه دشمنان اسلام را به قهر و غضبِ خودت مبتلا فرمايى! پروردگارا! توجه، يارى، پيروزى و رحمتِ خود را بر كسانى كه در راه تو هستند و ارشادِ تو را قبول مى‌كنند و به حرفِ تو عمل مى‌كنند نازل فرما. خدايا! به چپاولگران و غارتگران بيش از اين مهلت نده كه در دنيا به جناياتِ خود ادامه دهند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ تَبَّتْ يَدا ابى‌ لَهَبٍ وَ تَبَّ ما اغْنى‌ عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ سَيَصْلى‌ ناراً ذاتَ لَهَبٍ وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ فى‌ جيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ[1] و السلام عليكم و رحمة اللّه و بركاته.

91 جمعه 5 شهريور 1372- دانشگاه تهران مهم‌ترين عنوان: اهميت حكمت و ضرورت تربيت اخلاقى‌

خطبه اول‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ بارِئِ الْخَلائِقِ اجْمَعينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنَا الْعَبْدِ الْمُؤَيَّدِ وَ الرَّسُولِ الْمُسَدَّدِ ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ.

خداوند سبحان مى‌فرمايد:

«ادْعُ الى‌ سَبيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتى‌ هِىَ‌

[1]- سوره مسد( 111).