كنار برادرش امام حسن عليه السلام زندگى كرد. در سال 50 هجرى و در سن 47 سالگى بعد از رحلت امام حسن عليه السلام به مقام امامت رسيد. در سال 60 هجرى به دعوت مردم كوفه براى مبارزه با حكومت يزيد كه فردى جنايتكار بود از مدينه به طرف مكه و از آنجا به طرف كوفه حركت كرد، اما مردم كوفه دست از ياريش برداشتند و حضرت و ياران و بستگانش در سرزمين كربلا در روز دهم ماه محرم (عاشورا) سال 61 هجرى توسط يزيديان به شهادت رسيدند. مرقد اين امام بزرگوار در شهر «كربلا» قرار دارد. لقب آن حضرت «سيّدالشهداء» و كنيه‌اش «ابوعبداللَّه» است.

4- حضرت على بن الحسين معروف به امام زين‌العابدين عليه السلام‌

در روز پنجم يا پانزدهم ماه جمادى‌الاولى سال 36 و يا 38 هجرى در شهر مدينه ديده به جهان گشود. پدرش «امام حسين عليه السلام» و مادرش بنابر قولى «شهربانو» نام داشت. وى در سال 61 هجرى پس از شهادت پدرش به امامت رسيد. او فردى عابد و زاهد و رهبرى دورانديش بود.

معروف‌ترين لقب‌هاى وى؛ «سجّاد» يعنى زياد سجده كننده و «زين‌العابدين» به معناى زينت عبادت كنندگان، و كنيه‌اش «ابومحمّد» مى‌باشد. «صحيفه سجاديه» كه مجموعه‌اى از دعاهاى پرمغز است از يادگارهاى آن حضرت مى‌باشد. وى در 25 ماه محرم سال 95 هجرى در سن 57 يا 59 سالگى توسط حكومت بنى‌اميه مسموم و به شهادت رسيد، قبر آن حضرت در قبرستان «بقيع» در شهر «مدينه» مى‌باشد.

5- حضرت محمد بن على معروف به امام محمد باقر عليه السلام‌

نامش «محمد»، لقب وى «باقرالعلوم» يعنى شكافنده دانشها، و كنيه‌اش‌