احكام سر بريدن و شكار حيوانات‌

«مسأله 3176» اگر حيوان حلال گوشت را به دستورى كه بعد گفته مى‌شود سر ببرند- چه وحشى باشد و چه اهلى- بعد از جان دادن، گوشت آن حلال و بدن آن پاك است، ولى چهارپايى كه انسان با آن نزديكى كرده و حيوانى كه نجاستخوار شده و به دستورى كه در شرع معيّن شده آن را استبراء نكرده‌اند، بعد از سربريدن هم گوشت آن حلال نيست.

«مسأله 3177» حيوان حلال گوشت وحشى مانند آهو، كبك، بُز كوهى و حيوان حلال گوشتى كه اهلى بوده و بعد وحشى شده، مثل گاو و شتر اهلى كه فرار كرده و وحشى شده‌اند، اگر به دستورى كه بعد گفته مى‌شود آنها را شكار كنند، پاك و حلالند؛ ولى حيوان حلال گوشت اهلى مانند گوسفند و مرغ خانگى و حيوان حلال گوشت وحشى كه تربيت و اهلى شده است، با شكار كردن پاك و حلال نمى‌شود.

«مسأله 3178» حيوان حلال گوشت وحشى در صورتى با شكار كردن پاك و حلال مى‌شود كه بتواند فرار كند يا پرواز نمايد؛ بنابر اين بچّه آهو كه نمى‌تواند فرار كند و بچّه كبك كه نمى‌تواند پرواز نمايد، با شكار كردن پاك و حلال نمى‌شود و اگر آهو و بچّه آن را كه نمى‌تواند فرار كند با يك تير شكار نمايند، آهو حلال مى‌شود و بچّه آن حرام است.

«مسأله 3179» حيوان حلال گوشتى كه مانند ماهى خون جهنده ندارد، اگر به خودىِ خود بميرد پاك است، ولى گوشت آن را نمى‌شود خورد.

«مسأله 3180» حيوان حرام گوشتى كه خون جهنده ندارد، مانند مار، با سر بريدن‌