احكام لُقَطه‌

«اموال پيدا شده»

به مالى كه گم شده و انسان آن را پيدا مى‌كند «لُقَطه» مى‌گويند. مالى كه انسان پيدا مى‌كند، اگر نشانه‌اى نداشته باشد كه به واسطه آن صاحب آن معلوم شود، احتياط واجب آن است كه آن را از طرف صاحبش صدقه بدهد.

«مسأله 3117» اگر مالى را پيدا كند كه نشانه داشته و قيمت آن از «6/ 12» نخود نقره سكّه‌دار كمتر باشد، چنانچه صاحب آن معلوم باشد و انسان نداند راضى است يا نه، نمى‌تواند بدون اجازه او آن را بردارد و اگر صاحب آن معلوم نباشد، مى‌تواند به قصد اين كه ملك خودش شود، آن را بردارد و در اين صورت اگر تلف شود، لازم نيست عوض آن را بدهد، بلكه اگر قصد ملك شدن هم نكرده باشد و بدون تقصير او تلف شود، دادن عوض بر او واجب نيست.

«مسأله 3118» اگر چيزى كه پيدا كرده نشانه‌اى داشته باشد كه به واسطه آن بتواند صاحب آن را پيدا كند- اگرچه صاحب آن كافرى باشد كه در امان مسلمانان است- در صورتى كه قيمت آن به «6/ 12» نخود نقره سكّه‌دار برسد، احوط آن است كه يك سال به نحوى اعلام كند كه عرفاً گفته شود يك سال اعلام كرده است.

«مسأله 3119» اگر انسان خودش نخواهد اعلام كند، مى‌تواند به كسى كه اطمينان دارد بگويد تا از طرف او اعلام نمايد.

«مسأله 3120» اگر معرّفى و اعلام، نياز به هزينه داشته باشد- مثل اين كه پيدا كننده به هر دليلى قدرت اعلام نداشته باشد و بايد به ديگرى مزد بدهد تا اعلام كند يا