اوّل: «عقد دائم» و آن عقدى است كه مدّت ندارد و به واسطه آن زن و مرد تا پايان زندگى به هم حلال مى‌شوند و همسرى را كه به اين صورت عقد مى‌شود، «همسر دائم» مى‌گويند.

دوم: «عقد موقّت» و يا «مُتْعه» و آن عقدى است كه با آن زن و مرد به طور موقّت و تا زمان محدودى به هم حلال مى‌شوند و زنى را كه به اين صورت عقد مى‌شود، «همسر موقّت» مى‌گويند.

احكام خواستگارى‌

«مسأله 2810» از هر زنى بجز زنانى كه ازدواج با آنان حرام است- و در مسائل آينده بيان خواهد شد- و زنانى كه در عدّه هستند يا در حال احرامند، مى‌توان خواستگارى نمود.

«مسأله 2811» خواستگارى و وعده ازدواج ايجاد محرميّت يا زناشويى نمى‌كند، اگرچه مهريه‌اى كه براى زمان عقد تعيين شده است از پيش پرداخت شده باشد؛ بنابر اين هر يك از زن و مرد قبل از عقد ازدواج مى‌توانند از آن منصرف شوند و طرف ديگر نمى‌تواند او را مجبور به ازدواج كند.

«مسأله 2812» هر يك از نامزدها مى‌توانند در صورت به هم خوردن نامزدى، هدايايى را كه براى وصلت مورد نظر به طرف ديگر يا پدر و مادر او داده‌اند، مطالبه كنند و در صورتى كه عين آنها موجود نباشد، مى‌توانند بهاى هدايايى را كه عادتاً نگهداشته مى‌شود مطالبه نمايند، مگر اين كه هدايا بدون تقصير طرف ديگر تلف شده باشند.

«مسأله 2813» اگر در دوران نامزدى، يكى از طرفين بميرد، بنابر احتياط واجب طرف ديگر نمى‌تواند هدايايى را كه در مسأله قبل گفته شد مطالبه نمايد.

«مسأله 2814» سزاوار است هر يك از زن و مرد قبل از وصلت يا قبل از پاسخ به خواستگارى، آزمايشات پزشكى مربوطه را انجام دهند.