احكام ازدواج و زناشويى‌

ازدواج سنّت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و از محبوب‌ترين نهادها در نزد پروردگار و موجب رحمت و كثرت رزق و طرد بى‌بندوبارى و فحشا از جامعه است‌[1] و خداوند متعال جامعه اسلامى را به ايجاد عُلقه ازدواج بين زنان و مردان مجرّد امر فرموده و وعده فضل و گشايش بر آنان داده است.[2] علاقه به خانواده و همسر، از اخلاق انبياء و نشانه كثرت ايمان است به گونه‌اى كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم علاقه به همسر را در رديف علاقه به نماز و شميم عطر قرار داده است‌[3]. در روايات آمده است: آنگاه كه خداوند متعال اراده مى‌كند خير دنيا و آخرت را به مسلمانى ارزانى دارد، به وى قلبى خاشع و زبانى ذاكر و جسمى صابر و همسرى مؤمن عطا مى‌كند كه به هنگام نظر به او مسرور شود و در غياب شوهرش از خود و اموال او پاسدارى كند[4] و نيز در روايت آمده است: اگر مردى به خواستگارى آمده كه دين، اخلاق و امانتدارى او را مى‌پسنديد، خواستگارى او را بپذيريد در غير اين صورت فتنه و فساد عظيمى زمين را فرا خواهد گرفت.[5] «مسأله 2809» با عقد ازدواج، زن به مرد و مرد به زن حلال مى‌شوند. عقد ازدواج بر دو قسم است:

[1]- وسائل الشيعة، چاپ آل البيت، باب 1 از« أبواب مقدّمات النكاح»، ج 20، ص 13 و ما بعد آن.

[2]- نور( 24): 32.

[3]- وسائل الشيعة، چاپ آل البيت، باب 3 از« أبواب مقدّمات النكاح»، ح 4 و 5، ج 20، ص 22 و 23.

[4]- همان، باب 8، ح 8، ص 40.

[5]- همان، باب 27، ح 2 و 3، ص 72 و 73.