سوم: نماز طواف؛ به اين ترتيب كه بعد از تمام شدن طواف واجب، پشت مقام ابراهيم عليه السلام دو ركعت نماز به قصد «نماز طواف» بخواند.

چهارم: سعى بين صفا و مروه؛ يعنى پس از نماز طواف، بين «صفا» و «مروه» كه دو كوه معروفند سعى كند؛ به اين صورت كه از صفا شروع كند و به مروه برود و از مروه به صفا برگردد و سعى بايد هفت مرتبه باشد و هر مرتبه را يك «شوط» مى‌گويند؛ به اين شكل كه از «صفا به مروه» يك شوط است و از «مروه به صفا» نيز يك شوط به حساب مى‌آيد؛ پس هفت شوط از صفا شروع و به مروه ختم مى‌گردد.

پنجم: تقصير؛ يعنى پس از سعى به قصد قربت و با نيّت خالص مقدارى از ناخن‌هاى دست يا پا و يا مقدارى از موى سر يا سبيل و يا ريش خود را بزند و بهتر بلكه احوط آن است كه به زدن ناخن اكتفا نكند و مقدارى از مو را نيز بزند و تراشيدن سر و كندن مو كفايت نمى‌كند.

2- حجّ تمتّع‌

«مسأله 2184» واجبات حجّ تمتّع سيزده چيز است:

اول: احرام حجّ تمتّع؛ كه مانند احرام عمره است، جز اين كه در احرام حج بايد از مكه معظّمه به نيّت حجّ تمتّع مُحرم شود.

دوم: وقوف در عرفات؛ يعنى مُحرم به احرام حجّ از ظهر روز عرفه- نهم ذى‌حجّه- به قصد قربت در عرفات باشد و در آنجا نيّت وقوف كند و بنابر احتياط، از اوّل ظهر به عرفات برود و تا مغرب شرعى در آنجا بماند.

سوم: وقوف در مشعر؛ به اين ترتيب كه حاجى پس از انجام وقوف در عرفات هنگام مغرب شب عيد به طرف «مشعرالحرام» كوچ كند و مستحب است به گونه‌اى كوچ كند كه نماز مغرب و عشاء را در مشعر بخواند. وقوف در مشعر بايد به قصد قربت انجام شود و وقت آن از طلوع فجر تا طلوع آفتاب است و بنابر احتياط شب دهم را نيز تا طلوع فجر به قصد قربت بايد در مشعر به سر برد.