را از طرف او بجا آورد، ولى احتياط آن است كه به نيّت ما فى‌الذّمة بجا آورد و اگر بجا نياورد، زن بر آن اجير حرام مى‌شود.

«مسأله 2178» اگر طواف نساء را صحيح بجا نياورد يا فراموش كند، چنانچه در بين راه يا بعد از مراجعت به وطن يادش بيايد، بايد در صورت امكان دوباره به مكّه برگردد و آن را انجام دهد و در صورتى كه نتواند برگردد يا برگشتن مشقّت فوق‌العاده براى او داشته باشد، بايد شخصى را براى انجام آن نايب بگيرد تا زن بر او حلال شود.

نيابت در حج‌

«مسأله 2179» كسى كه حجّ بر او واجب شده، چنانچه آثار مرگ در او ظاهر شود، بايد وصيّت كند كه به جاى او حجّ بجا آورند و اگر از دنيا برود، مخارج حجّ به مقدار حجّ از ميقات، از اصل مال او برداشته مى‌شود و اگر نايب گرفتن از ميقات ممكن نباشد، همه مخارج از اصل مال او برداشته مى‌شود؛ ولى اگر وصيّت كرده باشد كه از يك سوم دارايى او بردارند، از يك سوم آن برداشته مى‌شود.

«مسأله 2180» در «نايب» چند شرط معتبر است:

اوّل: بالغ باشد، اگرچه نيابت بچه مميز در صورتى كه اطمينان به صحّت اعمال او وجود داشته باشد، كافى است. دوم: عاقل باشد. سوم: شيعه دوازده امامى باشد.

چهارم: مورد وثوق و اطمينان باشد كه اعمال را انجام مى‌دهد. پنجم: آشنايى لازم به احكام و اعمال حجّ داشته باشد، هر چند در حال انجام دادن اعمال با ارشاد و راهنمايى كسى آنها را به جا آورد. ششم: در آن سال، حجّ واجب به عهده او نباشد. هفتم: از انجام حجّ يا بعضى از اعمال آن معذور و ناتوان نباشد و اگر اجير شود تا از طرف ديگرى حجّ بجا آورد و خودش نتواند برود و بخواهد ديگرى را از طرف خود به مكّه بفرستد، بايد از كسى كه او را اجير كرده اجازه بگيرد.

«مسأله 2181» نيابت زن و مرد از يكديگر جايز است؛ همچنين «صَرُوره» يعنى كسى كه تا به حال حجّ بجا نياورده، مى‌تواند نايب شود.