اعتنا نباشد و اگر بيش از اين مقدار باشد، در صورتى صحيح است كه خالص آن به يك صاع (سه كيلو گرم) برسد؛ ولى اگر مثلًا يك صاع گندم با چند كيلو خاك به گونه‌اى مخلوط باشد كه خالص كردن آن احتياج به خرج يا كارى بيشتر از متعارف داشته باشد، دادن آن كافى نيست.

«مسأله 2151» مستحب است در دادن زكات فطره، ابتدا خويشان فقير خود را و بعد همسايگان فقير خود را و بعد اهل علم فقير را بر ديگران مقدّم دارد؛ ولى اگر ديگران از جهتى برترى داشته باشند، مستحب است آنها را مقدّم كند.

«مسأله 2152» اگر انسان به گمان اين كه كسى فقير است به او فطره بدهد و بعد بفهمد كه فقير نبوده، حكم آن مانند حكمى است كه در مسأله 2056 گذشت.

«مسأله 2153» اگر كسى بگويد: «فقيرم»، نمى‌شود به او فطره داد، مگر آن كه انسان از ظاهر حال او اطمينان پيدا كند كه فقير است، يا بداند كه قبلًا فقير بوده است.

مسائل متفرّقه زكات فطره‌

«مسأله 2154» انسان بايد زكات فطره را به قصد قربت، يعنى براى انجام دادن فرمان خداوند متعال بدهد و زمان پرداختن آن- و لو اجمالًا- نيّت دادن فطره نمايد.

«مسأله 2155» اگر پيش از ماه رمضان فطره را بدهد، صحيح نيست؛ ولى مى‌تواند در ماه رمضان قبل از غروب شب عيد، فطره را بپردازد و چنانچه پيش از رمضان يا در ماه رمضان به فقير قرض بدهد و بعد از آن كه فطره بر او واجب شد، طلب خود را بابت فطره حساب كند، مانعى ندارد.

«مسأله 2156» كسى كه فطره چند نفر را مى‌دهد، لازم نيست همه را از يك جنس بدهد؛ پس اگر مثلًا فطره بعضى را از گندم و فطره بعضى ديگر را از جو بدهد، كافى است.

«مسأله 2157» كسى كه نماز عيد فطر مى‌خواند، بنابر احتياط واجب بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد، ولى اگر نماز عيد نمى‌خواند، مى‌تواند دادن فطره را تا ظهر تأخير بيندازد.