مصرف زكات فطره‌

«مسأله 2142» اگر زكات فطره را به يكى از هشت مصرفى كه سابقاً براى زكات مال گفته شد برسانند كافى است، ولى احتياط مستحب آن است كه زكات فطره را فقط به فقراى شيعه بدهند.

«مسأله 2143» اگر طفل شيعه‌اى فقير باشد، انسان مى‌تواند فطره را به مصرف او برساند يا به واسطه دادن به ولىّ طفل، ملك طفل نمايد.

«مسأله 2144» فقيرى كه فطره به او مى‌دهند، لازم نيست عادل باشد، ولى احتياط واجب آن است كه به شرابخوار و كسى كه آشكارا مرتكب گناه كبيره مى‌شود، فطره ندهند.

«مسأله 2145» به كسى كه فطره را در معصيت مصرف مى‌كند، نبايد فطره بدهند.

«مسأله 2146» احتياط واجب آن است كه به يك فقير بيشتر از مخارج سال او و كمتر از يك صاع- كه تقريباً سه كيلو گرم است- فطره ندهند؛ مگر آن كه گروهى از فقرا وجود داشته باشند و بخواهد به همه آنان فطريّه بدهد و به هر يك از آنان يك صاع از فطريّه نرسد.

«مسأله 2147» اگر از جنسى كه قيمت آن دو برابر قيمت معمولى آن است، مثلًا از گندمى كه قيمت آن دو برابر قيمت گندم معمولى است، نصف صاع (حدود 5/ 1 كيلو گرم) بدهد كافى نيست و بنابر احتياط واجب، آن را به قصد قيمت فطريّه هم نمى‌تواند بدهد.

«مسأله 2148» انسان نمى‌تواند نصف صاع را از يك جنس- مثلًا گندم- و نصف ديگر آن را از جنس ديگر- مثلًا جو- بدهد و بنابر احتياط واجب، آن را به قصد قيمت فطريّه هم نمى‌تواند بدهد.

«مسأله 2149» بنابر احتياط واجب نمى‌تواند جنس معيوب را حتّى به عنوان قيمت فطره بدهد؛ بلكه يا بايد جنس صحيح بدهد و يا قيمت آن را با پول رايج بپردازد.

«مسأله 2150» گندم يا چيز ديگرى كه براى فطره مى‌دهد، بايد با جنس ديگر يا خاك مخلوط نباشد، يا اگر مخلوط باشد، چيزى كه مخلوط شده به قدرى كم باشد كه قابل‌