احكام انفال‌

«انفال» يعنى اموال عمومى كه براى اداره جامعه در اختيار امام معصوم عليه السلام قرار دارد و در زمان غيبت براى تصرّف در آن بنابر احتياط واجب بايد از حاكم شرعى (يعنى مجتهد جامع الشرايط) اجازه گرفت.

«مسأله 1969» انفال عبارتند از:

الف- زمين‌هاى موات و زمين‌هايى كه صاحبان آنها از آنها اعراض و آنها را رها كرده باشند.

ب- كوه‌ها، درّه‌ها، جنگل‌ها و نيزارهاى طبيعى.

ج- درياها و سواحل آنها و رودخانه‌هاى بزرگ.

د- معادن.

ه- اموال برگزيده و گرانبهايى كه متعلّق به شاهان بوده و در جنگ به دست مسلمانان آمده باشند.

و- غنيمت‌هايى كه در جنگ‌هاى بدون اجازه امام معصوم عليه السلام به دست آمده باشند.

ز- زمين‌هايى كه بدون جنگ و خونريزى از كفّار در اختيار مسلمانان قرار مى‌گيرند.

ح- اموال كسانى كه از دنيا مى‌روند و وارث ندارند.

ط- گنجى كه از عتائق باشد.

و به طور كلّى هر چيزى كه عرفاً داراى ماليّت بوده ولى مالك نداشته باشد و منفعت آن متعلّق به عموم مردم باشد، جزء انفال به حساب مى‌آيد.

تفصيل موارد ذكر شده در كتاب‌هاى فقهى بيان شده است.