پاك مى‌شود.

«مسأله 175» اگر از شكر آب شده نجس، قند يا نبات بسازند و در آب كُر يا جارى بگذارند، پاك نمى‌شود.

2- زمين‌

«مسأله 176» كف پا و تهِ كفش نجس با راه رفتن يا ماليدن آن بر روى زمين، با پنج شرط پاك مى‌شود:

اوّل: زمين پاك باشد. دوم: خشك باشد، ولى چنانچه رطوبت كمى داشته باشد كه سرايت نكند، اشكال ندارد. سوم: اگر عين نجس- مثل خون و ادرار- يا چيز متنجس- مثل گِلى كه نجس شده- در كف پا و زير كفش باشد، به واسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين و يا عامل ديگرى برطرف شود. چهارم: زمين بايد خاك، سنگ، آجر فرش و مانند آنها باشد، و با راه رفتن روى فرش و حصير، كف پا و زير كفشِ نجس پاك نمى‌شود، ولى با راه رفتن روى سبزه پاك مى‌شود. پنجم: نجاست كف پا يا كفش از زمين به پا يا كفش سرايت كرده باشد، هرچند با غير راه رفتن حاصل شده باشد.

«مسأله 177» كف پا و زير كفشِ نجس به واسطه راه رفتن روى آسفالت پاك مى‌شود؛ ولى با راه رفتن روى زمينى كه با چوب فرش شده است، پاك شدن آن محلّ اشكال است.

«مسأله 178» براى پاك شدن كف پا و زير كفش، بهتر است پانزده ذراع يا بيشتر راه بروند، اگرچه با كمتر از پانزده ذراع يا با ماليدن پا به زمين نيز نجاست برطرف شود.

«مسأله 179» لازم نيست كف پا و زير كفشِ نجس، تر باشد، بلكه اگر خشك نيز باشد با راه رفتن پاك مى‌شود.

«مسأله 180» هنگامى كه كف پا يا زير كفش نجس با راه رفتن پاك شد، مقدارى از اطراف آن نيز كه معمولًا با گِل آلوده مى‌شود، اگر به زمين برسد يا خاك به آن اطراف برسد، پاك مى‌گردد.

«مسأله 181» كسى كه با دست و زانو راه مى‌رود، اگر كف دست يا زانوى او نجس‌