جماع نكردن، ضرر جانى قابل توجه به وى وارد خواهند كرد و به همين جهت ناچار به جماع گردد، اگرچه معصيت نكرده و معذور بوده است، ولى بايد روزه آن روز را قضا نمايد.

3- استمناء

«مسأله 1665» اگر روزه‌دار استمناء كند، يعنى با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد، روزه او باطل مى‌شود.

«مسأله 1666» هرگاه روزه‌دار بداند كه اگر در حال روزه بخوابد محتلم مى‌شود، يعنى در خواب منى از او بيرون مى‌آيد، اگر موجب حرج و مشقت نباشد، بنابر احتياط نبايد بخوابد.

«مسأله 1667» اگر روزه‌دار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود، واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.

«مسأله 1668» روزه‌دارى كه محتلم شده، مى‌تواند ادرار كند و به دستورى كه در مسأله 246 گفته شد استبراء نمايد، ولى در صورتى كه بداند به واسطه بول يا استبراء كردن، منى از مجراى ادرار بيرون مى‌آيد، چنانچه غسل نكرده باشد، مى‌تواند استبراء كند و اگر غسل كرده باشد، بنابر احتياط جايز نيست.

«مسأله 1669» روزه‌دارى كه محتلم شده، اگر بداند منى در مجرا مانده و چنانچه پيش از غسل ادرار نكند، بعد از غسل منى از او بيرون مى‌آيد، بنابر احتياط واجب بايد پيش از غسل ادرار كند.

«مسأله 1670» اگر به قصد بيرون آمدن منى عملى انجام دهد، چنانچه بداند بيرون آوردن منى باطل كننده روزه است، اگرچه منى هم از او خارج نشود، روزه او باطل مى‌شود.

«مسأله 1671» اگر بى‌اختيار منى از روزه‌دار بيرون آيد، روزه او باطل نمى‌شود، ولى اگر عملى انجام دهد كه به حسب عادت با آن عمل منى از او خارج مى‌شود و يا احتمال دهد كه با آن عمل منى از او خارج شود، روزه‌اش باطل است، هرچند منى از او خارج نشود.