خوانده، ولى نداند به نيّت ظهر خوانده يا به نيّت عصر، بايد چهار ركعت نماز قضا بخواند و بنابر احتياط آن را بايد به نيّت نمازى كه بر او واجب است به جا آورد.

«مسأله 1204» اگر بعد از گذشتن وقت نماز مغرب و عشاء بداند يك نماز خوانده، ولى نداند سه ركعتى خوانده يا چهار ركعتى، بايد قضاى نماز مغرب و عشاء را بخواند.

4- كَثيرُالشَّك (كسى كه زياد شك مى‌كند)

«مسأله 1205» اگر كسى در سه نماز متوالى كه بجا مى‌آورد، به طور مداوم حداقل در يكى از آنها شك كند، «كثيرالشك» است و چنانچه زياد شك كردن او از روى غضب يا ترس يا پريشانى حواس نباشد، نبايد به شك خود اعتنا كند و چنانچه كثيرالشك در سه نماز متوالى شك نكند، حكم كثيرالشك از او برطرف مى‌شود.

«مسأله 1206» اگر كثيرالشّك در بجا آوردن چيزى شك كند، چنانچه بجا آوردن آن نماز را باطل نكند، بايد بنا بگذارد كه آن را بجا آورده؛ مثلًا اگر شك كند كه ركوع كرده يا نه، بايد بنا بگذارد كه ركوع كرده است و اگر بجا آوردن آن، نماز را باطل كند، بايد بنا بگذارد كه آن را انجام نداده؛ مثلًا اگر شك كند كه يك ركوع كرده يا بيشتر، چون زياد شدن ركوع نماز را باطل مى‌كند، بايد بنا بگذارد كه بيشتر از يك ركوع انجام نداده است.

«مسأله 1207» كسى كه در يك قسمت از نماز زياد شك مى‌كند، چنانچه در قسمت‌هاى ديگر نماز شك كند، بايد به دستور آن عمل نمايد، مثلًا كسى كه زياد شك مى‌كند كه سجده كرده يا نه، اگر در بجا آوردن ركوع شك كند، بايد به دستور آن رفتار نمايد، يعنى اگر ايستاده، ركوع را بجا آورد و اگر به سجده رفته، به شك خود اعتنا نكند.

«مسأله 1208» كسى كه در نماز مخصوصى- مثلًا در نماز ظهر- زياد شك مى‌كند، اگر در نماز ديگرى- مثلًا در نماز عصر- شك كند، بايد به دستور شك رفتار نمايد.

«مسأله 1209» كسى كه وقتى در جاى مخصوصى نماز مى‌خواند زياد شك مى‌كند، اگر در غير آنجا نماز بخواند و شكى براى او پيش آيد، بايد به دستور شك رفتار نمايد.

«مسأله 1210» اگر انسان شك كند كه كثيرالشك شده يا نه، بايد به دستور شك‌