به دست آوردن فتواى مجتهد

[71] سؤال 71: اگر مقلّد به حكم شرعى صادر شده از طرف مرجع تقليد خود، ظن يا اطمينان پيدا كرد، آيا براى عمل كردن، كافى و مُجْزى است يا اين كه بايد به فتواى مجتهد، يقين حاصل نمايد؟

پاسخ: ظن و گمان كافى نيست؛ ولى اطمينان از هر طريق حاصل شود، كفايت مى‌كند.

[72] سؤال 72: دو عالم از يك مرجع تقليد واحد، دو فتواى متضاد نقل مى‌كنند، وظيفه ما تحقيق كامل است يا با عمل به يكى از آنها تكليف ساقط مى‌شود؟

پاسخ: اگر هر دو ثقه و مورد اعتماد باشند، بايد تحقيق كامل نماييد تا اطمينان به يك طرف حاصل شود.

[73] سؤال 73: با توجه به سرعت بالاى اينترنت در انتقال مطالب و احتمال جعل، آيا استفتائاتى كه با اينترنت جواب داده مى‌شود، حجيّت شرعى و قابليت استناد به حضرت عالى را دارد؟

پاسخ: اگر اطمينان آور باشد، حجّت است و اگر احتمال جعل بدهند، تحقيق كنند و از دفتر اين جانب سؤال نمايند.

[74] سؤال 74: اگر فتواى حضرت عالى در كتاب «استفتائات» با رساله توضيح المسائل اختلاف داشت، كدام يك مقدّم است؟

پاسخ: در موارد اختلاف فتوا، آخرين نظر معتبر است و اگر نتوانستيد نظر آخر را به دست آوريد، از دفتر اين جانب سؤال نماييد.

[75] سؤال 75: تشخيص موضوعاتى كه مربوط به مستنبطات ادلّه شرعيه نيست، آيا با عرف است؟ و اگر چنين است، آيا مجتهد مى‌تواند تعيين مصداق كند؟ و اگر نظر مجتهد و مقلّد، در تعيين مصداق متفاوت بود، چه بايد كرد؟