مى‌يابند؛ كردار، به لحاظ موضوع و نوع عمل مى‌تواند گونه‌هاى مختلفى داشته باشد؛ چنان‌كه تقريباً متناسب با نيازهاى فردى و اجتماعى در تمامى عرصه‌ها و حوزه‌ها، انواعى از رفتارها را مى‌توان برشمرد كه هر گروه از آنها بخشى از نياز فرد يا جامعه را بر آورده مى‌كنند؛ از منظر جامعه‌شناختى بررسى رفتارهاى اجتماعى و فردى يك جامعه، نشانه و معيار خوبى براى سنجش باورمندى افراد به ارزش‌هاى دينى و قانونى جامعه است؛ ازهمين‌رو قرآن توجهى ويژه به تصحيح رفتار مسلمانان داشته و رفتارهاى ناروا و ناهمسو با اصول انسانى و دينى را گوشزد كرده است كه در ادامه به بيان انواع اين رفتارهاى ممنوع از منظر آيات قرآن مى‌پردازيم.

امنيتى و نظامى‌

«جاسوسى براى دشمن»: (لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ ما زادُوكُمْ إِلَّا خَبالًا وَ لَأَوْضَعُوا خِلالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَ فِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ‌)؛[1] «آشتى با دشمن»: (فَلا تَهِنُوا وَ تَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ ...)؛[2] «اتكا به ظالمان»: (وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِياءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ‌)؛[3] «اسيرگيرى پيش از پيروزى»: (ما كانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَكُونَ لَهُ أَسْرى‌ حَتَّى يُثْخِنَ فِي الْأَرْضِ ...)؛[4] «اظهار ضعف در برابر

[1]. توبه: 47:« اگر با شما بيرون آمده بودند، جز فساد براى شما نمى‌افزودند، و به‌سرعت خود را ميان شما مى‌انداختند و در حق شما فتنه‌جويى مى‌كردند؛ آنان در ميان شما جاسوسانى دارند[ كه‌] به نفع آنان‌[ اقدام مى‌كنند] و خدا به‌[ حال‌] ستمكاران داناست».

[2]. محمد: 35:« پس سستى نورزيد و[ كافران را] به آشتى مخوانيد[ كه‌] شما برتريد».

[3]. هود: 113:« و به كسانى كه ستم كرده‌اند متمايل مشويد كه آتش‌[ دوزخ‌] به شما مى‌رسد؛ و در برابر خدا براى شما دوستانى نخواهد بود، و سرانجام يارى نخواهيد شد».

[4]. انفال: 67:« هيچ پيامبرى را سزاوار نيست كه‌[ براى اخذِ سَربها از دشمنان‌] اسيرانى بگيرد، تا در زمين به طور كامل از آنان كشتار كند».