احرام»: (الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِي الْحَجِّ ....)؛[1] «سخن‌چينى و نمّامى»: (وَ لا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ‌)؛[2] «شايعه‌پراكنى»: (وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذاعُوا بِهِ وَ لَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَ إِلى‌ أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطانَ إِلَّا قَلِيلًا)؛[3] «غلوّ»: (يا أَهْلَ الْكِتابِ لا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَ لا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَ كَلِمَتُهُ أَلْقاها إِلى‌ مَرْيَمَ وَ رُوحٌ مِنْهُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لا تَقُولُوا ثَلاثَةٌ ...)؛[4] «غنا»: (وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ)[5].

ج- رفتارها

رفتارها يا كردارهاى فردى و گروهى نمايانگر نگرش انسانى، اعتقادى و اخلاقى افراد يك جامعه هستند كه در پوشش عمل، نمود خارجى‌

[1]. بقره: 197:« حج در ماه‌هاى معينى است؛ پس هركس در اين‌[ ماه‌] ها، حج را[ برخود] واجب گرداند،[ بداند كه‌] در اثناى حج، همبسترى و گناه و جدال‌[ براو روا] نيست؛ و هر كار نيكى انجام مى‌دهيد، خدا آن را مى‌داند؛ و براى خود توشه برگيريد كه در حقيقت، بهترين توشه، پرهيزگارى است؛ و اى خردمندان! از من پروا كنيد».

[2]. قلم: 10 و 11:« و از هر قَسَم‌خورنده فرومايه‌اى فرمان مبر؛[ كه‌] عيبجوست و براى خبرچينى گام برمى‌دارد».

[3]. نساء: 83:« و چون خبرى‌[ حاكى‌] از ايمنى يا وحشت به آنان برسد، انتشارش دهند؛ و اگر آن را به پيامبر و اولياى امر خود ارجاع كنند، قطعاً از ميان آنان كسانى‌اند كه‌[ مى‌توانند درست و نادرست‌] آن را دريابند، و اگر فضل خدا و رحمتِ او بر شما نبود، بى‌گمان جز[ شمارِ] اندكى، از شيطان پيروى مى‌كرديد».

[4]. نساء: 171:« اى اهل كتاب! در دين خود غلو مكنيد، و در باره خدا جز[ سخنِ‌] درست مگوييد؛ مسيح، عيسى‌بن‌مريم، فقط پيامبر خدا و كلمه اوست كه آن را به سوى مريم افكنده و روحى از جانب اوست؛ پس به خدا و پيامبرانش ايمان بياوريد و نگوييد[ خدا] سه‌گانه است».

[5]. حج: 30« و از گفتار باطل اجتناب ورزيد».