1103. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هيچ كس نيست كه ما اهل بيت را دوست داشته باشد، مگر اين كه هر گاه يك گامش بلغزد، گام ديگرش او را استوار مى‌گرداند تا اين كه خداوند، در روز قيامت نجاتش بخشد.

1104. امام صادق عليه السلام: هيچ يك از دوستان ما را نخواهى يافت كه هر دو پايش بلغزد؛ بلكه هر گاه يك پايش بلغزد، به پاى ديگر خود تكيه مى‌كند تا اين كه پاى لغزيده‌اش به حال اوّل بر گردد.

6/ 10 رهايى از آتش دوزخ‌

1105. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- در بيان فضيلت و مقام فاطمه عليها السلام در روز قيامت-: خداوند عز و جل به او وحى مى‌فرمايد كه: «اى فاطمه! از من بخواه تا به تو عطا كنم و از من تمنّا كن تا راضى‌ات گردانم».

پس فاطمه مى‌گويد: خداى من! تو خود، آرزويى و فوق آرزو هستى. از تو مى‌خواهم كه دوستدار من و دوستدار عترتم را به آتش، عذاب نكنى.

خداوند به او وحى مى‌فرمايد كه: «اى فاطمه! به عزت و جلال و عظمتِ مقامَم سوگند كه من دو هزار سال پيش از آن كه آسمان‌ها و زمين را بيافرينم، به خود سوگند خورده‌ام كه دوستداران تو و دوستداران عترتت را به آتش، عذاب نكنم».

1106. تاريخ بغداد- به نقل از بلال بن حمامه-: روزى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله خندان و شادان به سوى ما آمد. عبد الرحمان بن عوف گفت: اى پيامبر خدا! براى چه مى‌خنديد؟

فرمود: «بشارتى از جانب پروردگارم به من رسيد: هنگامى كه خدا خواست فاطمه را به همسرى على در آورد، به فرشته‌اى دستور داد درخت طوبى را تكان دهد و او آن را تكان داد و اوراق مكتوبى پراكنده شدند. خداوند، فرشتگانى را ايجاد كرد كه آنها را جمع كردند. پس چون قيامت شود، آن فرشتگان در ميان خلايق مى‌گردند و هريك از دوستداران مخلص ما اهل بيت را ببينند، يكى از آن‌