982. امام صادق عليه السلام: برخى از فرشتگان آسمان، يكى دو سه نفر [از اهل زمين‌] را مى‌بينند كه مشغول سخن گفتن از فضايل خاندان محمّد صلى الله عليه و آله هستند. پس مى‌گويند: نمى‌بينيد اين عدّه را كه با تعداد اندكشان و داشتن دشمنان فراوان، از فضايل خاندان محمّد صلى الله عليه و آله ياد مى‌كنند؟!

گروه ديگرى از فرشتگان مى‌گويند: «اين، فضل خداست كه آن را به هر كه بخواهد، عطا مى‌كند و خدا داراى فضل بسيار است».

3/ 11 ذكر مصائب‌

983. الأمالى، مفيد- به نقل از عثمان بن احمد دقّاق، از جعفر بن محمّد بن مالك-:

احمد بن يحيى اوَدى، از مُخوّل بن ابراهيم، از ربيع بن منذر، از پدرش، نقل كرد كه امام حسين عليه السلام فرمود: «هيچ بنده‌اى نيست كه دو چشم او براى ما قطره‌اى بيفشاند يا دو ديده‌اش به خاطر ما اشكى بريزد، مگر اين كه خداوند به سبب آن، او را يك قَرن،[1628] در بهشت، جاى مى‌دهد».

احمد بن يحيى اودى گفت: من، حسين بن على عليه السلام را در خواب ديدم و گفتم:

مخوّل بن ابراهيم، از ربيع بن مُنذِر، از پدرش برايم گفت كه شما فرموده‌ايد: «هيچ بنده‌اى نيست كه دو چشم او براى ما قطره‌اى بيفشاند يا دو ديده‌اش به خاطر ما اشكى بريزد، مگر اين كه خداوند به سبب آن، او را يك قَرن در بهشت جاى مى‌دهد؟».

امام صلى الله عليه و آله فرمود: «درست است». گفتم: اينك سند [اين حديث‌] ميان من و شما ساقط گشت [و من آن را بى‌واسطه از شما شنيدم و از اين پس، بدون واسطه از شما روايت مى‌كنم‌].

[1628]. در متن عربى حديث،« حُقب» آمده كه به معناى: يك قرن، يك عمر، هشتاد سال يا بيشتر است( ر. ك: منتهى الأرب؛ الطراز المتضمّن: ماده« حقب»).