661. تنبيه الخواطر: امام زين العابدين عليه السلام فرمود: «من خوش نمى‌دارم خدا را چنان بپرستم كه مقصودى جز پاداش نداشته باشم تا چونان برده‌اى باشم آزمند و تسليم كه اگر طمع ورزد، مى‌كوشد و گر نه، نه، و خوش نمى‌دارم خدا را چنان بپرستم كه [مقصودى‌] جز هراسِ از كيفر او در سر نداشته باشم تا چونان برده بدكارى باشم كه اگر نهراسد، گامى بر نمى‌دارد».

به امام عليه السلام گفته شد: پس چرا خدا را مى‌پرستى؟

فرمود: «چون او با نواختن و نعمت دادن به من، شايسته عبادت است».

4/ 2 سختكوشى اهل بيت (عليهم السلام) در عبادت‌

662. امام باقر عليه السلام: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در شبى كه بايد نزد عايشه مى‌بود، در كنار او بود. عايشه گفت: اى پيامبر خدا! چرا خود را خسته مى‌كنى، در حالى كه خداوند، گناهان گذشته و آينده تو را آمرزيده است؟

فرمود: «اى عايشه! آيا نبايد بنده‌اى شكرگزار باشم؟!».

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بر سر انگشتان پايش مى‌ايستاد كه خداوند پاك والا، اين آيه را نازل فرمود: «طه! ما قرآن را بر تو نازل نكرديم تا در رنج افتى».

663. صحيح البخارى‌- به نقل از عروه، از عايشه-: پيامبر صلى الله عليه و آله آن قدْر شب‌زنده‌دارى نمود تا دو پايش ورم كرد. به ايشان گفت [م‌]: اى پيامبر خدا! چرا چنين مى‌كنى، در حالى كه خداوند، گناهان گذشته و آينده تو را آمرزيده است؟