غيبت، «پاداش هزار شهيد همچون شهداى بدر و احُد»[650] دارند.[651]

هشت. بررسى گزارشى ديگر از حديث ثقلين‌

در برابر متن متواتر حديث ثقلين كه در آن، پيامبر خدا امّت را به تمسّك به قرآن و عترتْ توصيه مى‌فرمايد، در برخى از منابع حديثى به جاى «عترت»، «سنّت» آمده است، چنان كه مالك در الموطّأ از پيامبر صلى الله عليه و آله (به طور مُرسَل) چنين نقل كرده است:

تَرَكتُ فيكُم أمرَينِ لَن تَضِلُّوا ما مَسَكتُم بِهِما: كِتابَ اللَّهِ و سُنَّةَ نَبِيِّهِ.[652]

دو چيز را در ميان شما بر جا گذاشتم كه اگر به آن دو چنگ زنيد، هرگز گم‌راه نمى‌شويد: كتاب خدا و سنّت پيامبرش.

حاكم، در المستدرك، روايت را اين گونه آورده است:

يا أيُّهَا النَّاسُ! إنِّى قَد تَرَكتُ فيكُم ما إنِ اعتَصَمتُم بِهِ فَلَن تَضِلُّوا أبَداً: كِتابَ اللَّهِ و سُنَّةَ نَبِيِّهِ.[653]

اى مردم! من در ميان شما چيزى را بر جاى گذاشتم كه اگر به آن چنگ بزنيد، هرگز گم‌راه نمى‌شويد: كتاب خدا و سنّت پيامبرش.

[650]. ر. ك: كمال الدين: ص 323 ح 7، إعلام الورى: ج 2 ص 232، كشف الغمّة: ج 3 ص 312.

[651]. اگر اشكال شود كه با اين فرض، مى‌توان گفت: مقصود از تمسّك، پيروى كردن از سنّت( روش) اهل بيت است، در نتيجه به حضور اهل بيت عليهم السلام در جامعه نياز نيست، اين گونه پاسخ گفته مى‌شود كه: اين سخن، تمسّك به« سنّت» شمرده مى‌شود، نه تمسّك به« عترت»، در حالى كه پيامبر صلى الله عليه و آله صراحتاً تمسّك به عترت را توصيه و گوشزد كرده است. تمسّك به سنّت در عصر غيبت و پيروى از نايبان امامان عليهم السلام، به جهت آن است كه در اين دوران، ارتباط با امام غايب عليه السلام و پيروىِ بى‌واسطه از او ممكن نيست و در نتيجه، چاره‌اى جز اين راه وجود ندارد.

[652]. الموطّأ: ج 2 ص 899 ح 3.

[653]. المستدرك على الصحيحين: ج 1 ص 171 ح 318، السنن الكبرى: ج 10 ص 194 ح 2033.