1. غيبت امام عصر عليه السلام‌

حديث ثقلين، در حقيقت، يكى از ادلّه امامت و غيبت امام مهدى عليه السلام نيز هست.

اين مدّعا با بيان يك مقدّمه قابل اثبات است. بر اساس اين حديث، همان گونه كه متن قرآن تا قيامت باقى خواهد ماند، يكى از امامان اهل بيت عليه السلام نيز تا قيامت، حيات خواهد داشت و در كنار قرآن خواهد بود.

در متن حديث ثقلين، سه قرينه وجود دارد كه به روشنى بر اين مدّعا دلالت مى‌كند:

الف- جمله‌

«إنِّى تارِكٌ فيكُم الثَّقَلَينِ».

بى‌ترديد، خطاب در اين جمله، اختصاص به اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله ندارد؛ بلكه شامل همه امّت اسلامى تا قيامت مى‌گردد. در غير اين صورت، «لَن تَضِلُّوا» و «حَتَّى يَرِدا عَلَىَّ الحَوضَ» بى‌معنا خواهند بود.

بنا بر اين، يكى از اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله، بايد تا قيامت حيات داشته باشد تا جمله «إنِّى تارِكٌ‌ ...» صادق باشد.

ب- جمله‌

«إن تَمَسَّكتُم بِهِما لَن تَضِلُّوا».

اين جمله، قرينه ديگرى بر استمرار امامتِ يكى از اهل بيت عليهم السلام براى هميشه است؛ زيرا اگر يكى از آنان تا قيامت در كنار قرآن نباشد، وجوب استمرار تمسّك به اهل بيت عليهم السلام بى‌معنا خواهد بود.