إنِّى تارِكٌ فيكُمُ الثَّقَلَينِ ما إن تَمَسَّكتُم بِهِما لَن تَضِلُّوا؛ كِتابَ اللَّهِ وَ عِترَتى أهلَ بَيتى، فَإنَّهُما لَن يَفتَرِقا حَتَّى‌ يَرِدا عَلَىَّ الحَوضَ.

من دو چيز گران‌سنگ در ميان شما به جا مى‌گذارم. بدانيد كه اگر به آن دو چنگ بزنيد، هرگز گم‌راه نمى‌شويد: كتاب خدا و عترتم [يعنى‌] اهل بيتم. اين دو، هرگز از هم جدا نمى‌شوند تا در كنار حوض [كوثر]، بر من وارد شوند.

بر پايه اين سخن نورانى، «قرآن» و «عترت»، دو امانت گران‌سنگ به هم پيوسته‌اى هستند كه خاتم انبيا به امّت خود سپرده و از آنان خواسته است كه تا دامنه قيامت، از آنها پاسدارى كنند.

يكى از مهم‌ترين نكات در تبيين معناى حديث ثقلين، دلالت اين حديث شريف بر امامت امام مهدى عليه السلام و لزوم تمسّك به ايشان است؛ امّا قبل از هر گونه توضيح در اين باره، مقدّمتاً به سه پيام سرنوشت‌ساز اين سخن نورانى در باره امامت و رهبرى اهل بيت عليهم السلام اشاره‌اى كوتاه مى‌كنيم:

1. عصمت اهل بيت عليهم السلام‌

خداوند متعال، خود، عصمت قرآن و مصون بودن آن از هر گونه خطا را تضمين كرده است، چنان كه مى‌فرمايد:

«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ.[634]

بى ترديد، ما ذكر (قرآن) را فرو فرستاديم و قطعاً ما نگهبان آنيم».

نيز تأكيد مى‌فرمايد:

«لَّا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِن‌م بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لَامِنْ خَلْفِهِ تَنزِيلٌ مّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ.[635]

[634]. حجر: آيه 9.

[635]. فصّلت: آيه 42.